اين اختراع مربوط به ساخت نانوذرات مغناطيسي عامل دار شده با پليمر مي باشد، بنابراين در زمينه هاي شيمي و پليمر قابل طبقه¬بندي است. نانو ذرات مگنتيت داراي اندازه كريستالي زير 10 نانومتر است و پليمر مورد بحث بر پايه اكريلات بوده كه به روش محلولي تهيه شد. امروزه نانوذرات مغناطيسي به دليل ويژگي¬هايي نظير قابليت هدايت با ميدان مغناطيسي و زيست سازگاري توجه بسياري از محققان را جلب كرده¬اند و در زمينه¬هاي مختلف مثل سيالات مغناطيسي، كاتاليست¬ها، بيوتكنولوژي، دارورساني، تصويربرداري رزونانس مغناطيسي (MRI) و ذخيره داده استفاده مي شوند. كاربرد موفقيت¬آميز نانوذرات مغناطيسي وابسته به پايداري اين نانوذرات در شرايط مختلف است. همچنين نانوذرات هنگامي عملكرد مناسبي دارند كه اندازه آنها كمتر از حد بحراني باشد و بصورت تك حوزه¬هاي مغناطيسي درآمده و داراي خاصيت سوپرپارامغناطيسي شوند. از طرف ديگر اين كاهش اندازه سبب كاهش قدرت پاسخگويي به ميدان نيز مي شود. ايجاد خوشه اي از نانودانه هاي عامل دار مي تواند راه حلي براي افزايش كارايي چنين نانوذراتي باشد. در اين اختراع تلاش شده است تا با استفاده از ويژگي هاي پليمر و مواد مورد نياز براي سنتز نانو ذرات مگنتيت، يك سيستم كارآمد بدون نياز به استخراج نهايي مواد استفاده شده و يك فرايند تك ظرف براي تهيه نانوذرات عامل دار شده با اندازه زير 10 نانومتر به كار برده شود. آنچه اين اختراع را نسبت به اختراعات مشابه متمايز مي¬كند مورفولوژي ايجاد شده است كه براي اولين بار ارائه مي شود و قابليت ويژه خواهد داشت. مهمترين وجه تمايز اين اختراع، پايداري كلوييدي طولاني مدت (بالاي شش ماه) است كه اين پايداري بالاي پراكنه نانوذرات به همراه گروه¬هاي عاملي سطح آنها ويژگي مضاعف آنها محسوب مي شود.

اين اختراع مربوط به ساخت دستگاه اندازه¬گيري ضريب سيبك براي مواد و پليمرهاي ترموالكتريك است. بنابراين اين اختراع در زمينه مواد (اعم از پليمري و غير پليمري) و اندازه¬گيري خواص آنها قابل طبقه-بندي است. مواد ترموالكتريك بخاطر امكان تبديل گرماي تلف شده به انرژي الكتريكي به شدت مورد توجه قرار گرفته¬اند. ضريب سيبك يك ماده ترموالكتريك اعم از پليمري و غير پليمري نشان¬دهنده ميزان توانايي آن ماده در تبديل مستقيم انرژي حرارتي به انرژي الكتريكي مي¬باشد. با توجه به روز بودن مسئله مواد ترموالكتريك هنوز دستگاه¬هاي اندازه¬گيري خواص آنها عمومي نشده¬اند. از طرفي اندازه¬گيري خواص آنها براي فيلم¬هاي نازك تيز مشكل مي¬باشد. در اين اختراع دستگاهي ساخته شده است كه اندازه¬گيري اين خاصيت را براي فيلم¬هاي نازك و نيز مواد توده امكان پذير مي¬سازد. چنين دستگاهي در تمامي مواردي كه سخن از مواد هوشمند ترموالكتريك است نظير باتري¬هاي خورشيدي، البسه هوشمند، تجهيزات پزشكي و هر نوع تحقيقيبر پايه اين مواد كاربرد دارد.

اين اختراع جهت بررسي اثر ميدان مغناطيسي خارجي بر مواد پليمري مغناطيسي و غير مغناطيسي و اندازه گيري خواص آنها بعد از اعمال ميدان، طراحي و ساخته شده است. بنابراين اين اختراع را مي¬توان در زمينه پليمر، مواد و بررسي خواص آنها طبقه¬بندي كرد. همچنين اين دستگاه قابليت ايجاد ميدان مغناطيسي بر انواع نمونه¬ها اعم از مايع، فيلم و جامد مغناطيسي و نيز غيرمغناطيسي را دارا مي¬باشد. مواد مغناطيسي بخاطر پاسخگويي به ميدان مغناطيسي خارجي و كاربردهاي پزشكي و زيستي به شدت مورد توجه قرار گرفته¬اند. در اين اختراع دستگاهي ساخته شده است كه امكان اعمال ميدان مغناطيسي خارجي به نمونه مورد نظر در شدت ميدان¬هاي متفاوت به صورت يكنواخت يا متناوب با فركانس¬هاي مختلف را ايجاد مي¬كند. اين دستگاه شامل سه بخش عمده است: بخش اول منبع تغذيه و كنترل ولتاژ، دوم جعبه كنترل و نمايشگر ديجيتال ميدان مغناطيسي و سوم منبع ايجاد ميدان مغناطيسي و جايگاه نمونه. اهميت اين دستگاه دقت در ايجاد ميدان-هاي مغناطيسي پايين مغناطيسي يكنواخت و حتي متناوب است و هدف از اين اختراع ايجاد ميدان¬هاي مغناطيسي متنوع از 1 تا 1500 گوس با دقت بالا است كه همچنين در هر يك از اين ميدان¬هاي ايجاد شده، قابليت متناوب¬شدن در فركانس¬هاي 1/0 تا 15 هرتز با دقت بسيار بالا را دارا مي¬باشد. همچنين شدت ميدان مغناطيسي و فركانس اعمالي به صورت دقيق نمايش داده مي¬شود.

اين اختراع مربوط به ساخت هيدروژل ماكرومتخلخل (با تخلخل كنترل¬ شده) از يك پليمر طبيعي است و بنابراين در زمينه شيمي پليمر قابل طبقه¬بندي است. هيدروژل ماكرومتخلخل مورد بحث بر پايه دكستران بوده كه به روش توده¬اي تهيه شد. امروزه پليمرهاي طبيعي به دليل ويژگي¬هايي نظير سازگاري متابوليكي، مشابهت با بافت بدن، توانايي ارتباط با محيط زيستي، عدم سميت، زيست تخريب¬پذيري، قابليت كنترل نرخ تخريب با شبكه¬اي نمودن آنها و غيره، كاربردهاي عمده¬اي در صنايع دارويي و پزشكي يافته¬اند اما در اغلب كاربردها نيازمند اعمال تخلخل در توده شبكه هيدروژلي خود هستند. از آنجا كه بشر نقشي در سنتز و توليد اين پليمرها نداشته و از پيش¬تهيه شده هستند بنابراين اعمال تخلخل در آنها به آساني پليمرهاي مصنوعي نيست. گاهي به منظور ايجاد تخلخل از عوامل تخلخل¬زا استفاده شده كه به جز هزينه¬بر بودن نياز به استخراج بعد از مراحل تهيه دارند يا از روش سيالات فوق بحراني استفاده ¬شده است كه نيازمند تجهيزات فني خاص در شرايط تحت فشار است كه به جز هزينه بالا نيازمند توجه به موارد ايمني خاصي هستند. در اين اختراع تلاش شده است تا با استفاده از اصول حاكم بر پديده¬هاي انحلال و جدايش فازي پليمرها و استفاده از يك سيستم حلال ارزان قيمت بدون هيچ گونه نيازي به استخراج نهايي مواد استفاده شده در ساخت هيدروژل يا استفاده از يك فناوري خاص، از دكستران (كه پليمري طبيعي و با منشا باكتريايي است) هيدروژل ماكرومتخلخل ساخته شود. آنچه اين اختراع را نسبت به اختراعات مشابه متمايز مي¬كند روش ايجاد تخلخل آن است كه براي اولين بار در دنيا با استفاده از سيستم حلال پايه آب و الكل (كه پليمر قابليت حل شدن محدودي در آن دارد) همزمان با تغيير مقدار عامل شبكه¬اي كننده و بدون حضور عامل تخلخل¬زاي خارجي انجام شده است. اعمال تخلخل در شبكه هيدروژلي دكستران حين واكنش شبكه¬اي شدن انجام شده است. به اين ترتيب در اين روش علاوه بر صرفه اقتصادي (به دليل عدم نياز به عامل تخلخل¬زا و در نتيجه نياز به استخراج نهايي آن) امكان كنترل ميزان، اندازه و مورفولوژي تخلخل در هيدروژل¬هاي نهايي نيز امكان پذير است.