روش معمول توسعه آلياژهاي متداول مانند سوپرآلياژهاي پايه نيكل، آلياژهاي پايه آلومينيوم و فولادهاي زنگ نزن، انتخاب يك يا دو جزء اصلي و افزودن ساير عناصر آلياژي براي به¬دست آوردن خواص ثانويه است.با پيشرفت فناوري و نظريه¬هاي جديد توسعه مواد، تعداد عناصر اصلي آلياژهاي فلزي از 1 به 3 و بيشتر افزايش يافته است. بر اساس مفاهيم كلي متالورژي فيزيكي و نمودار¬هاي فاز دوتايي و سه¬تايي، اعتقاد عمومي بر اين است كه استفاده از چندين عنصر اصلي، باعث تشكيل تعداد زيادي تركيب بين¬فلزي و ميكروساختارهاي پيچيده مي¬شود كه منجر به تردي و ايجاد مشكلاتي در توليد و بررسي آن¬ها مي¬گردد. استفاده از مكانيزم استحكام¬دهي محلول جامد با بيش از يك عنصر حل¬شونده در نسبت¬هاي مساوي مولي، روش مناسبي براي توليد آلياژها با خواص مطلوب به نظر مي¬رسد و ايده مناسبي براي رفع اين مشكل است. آلياژهاي آنتروپي بالا به عنوان آلياژهاي محلول جامد شامل حداقل 5 عنصر اصلي با درصدهاي اتمي و يا مولي مساوي و يا تقريباً مساوي (35-5%) تعريف مي¬شوند. با انتخاب دقيق و مناسب تركيبات، شرايط بحراني تشكيلساختارBCCو FCCبرقرارمي¬شود و بهجايتركيبات بين¬فلزي، محلول جامد تشكيل خواهد شد. اين آلياژها به دليل قابليت¬هاي زياد و خواص مطلوب مكانيكي، حرارتي و الكتروشيميايي مانند استحكام بالا، پايداري حرارتي زياد و مقاومت به اكسيداسيون بالا، امكان كاربردهاي زياد در زمينه¬هاي مختلف از جمله ابزار، قالب¬، پوشش و كامپوزيت دارند. در ابتدا آلياژهاي آنتروپي بالا اغلب به روش ذوب و ريخته¬گري توليد مي¬شدند. اما مشخص شده است كه اين روش به دليل انبساط و انقباض حرارتي، عيوب ساختاري زيادي مانند تخلخل ايجاد مي¬كند. همچنين انجماد، فرايندي پيچيده بوده و كنترل ميكروساختار و خواص نهايي مشكل است. بررسي¬ها مشخص كرده¬اند كه اين روش معمولاً منجر به ميكروساختار دندريتي با مقداري جدايش در نواحي دندريتي و بين دندريتي مي¬شود و تاثير نامطلوب بر خواص آلياژ دارد. آلياژسازي مكانيكي يك روش توليد از حالت جامد است كه مي¬تواند آلياژ را با هزينه كم¬تر و همگن¬سازي مناسب مواد توليد كند. آلياژسازي مكانيكي روش جديدي جهت توليد آلياژهاي آنتروپي بالا استكه در سال¬هاي اخير مورد توجه قرار گرفته است. مشخص شده است كه آلياژهاي آنتروپي بالا توليد شده با روش آلياژسازي مكانيكي در مقايسه با آلياژهاي آنتروپي بالا توليد شده به روش¬هاي ذوب و ريخته¬گري همگن¬تر هستند. نتايج تحقيقات انجام شده درمورد آلياژهاي آنتروپي بالا نشان مي-دهد كه از ميان سيستم¬هاي متنوع، سيستم¬هاي 5 و 6تايي به علت كم-تر بودن تعداد اجزاء و صرفه¬ بيشتر، مورد توجه هستند و تلاش براي بهينه¬سازي اين سيستم¬ها، مورد علاقه است. مشخص شده است عمدتاً عناصري مانند Al، Fe، Co، Cr،Cu ، Zn، Niكه كاربردهاي صنعتي زيادي دارند، تشكيل محلول جامد مي¬دهند. با توجه به خواص مطلوب گزارش شده درمورد اين آلياژها و همچنين جهت همگام بودن با پيشرفت¬هاي نانوفناوري روز دنيا، پژوهش در زمينه آلياژهاي آنتروپي بالا و آغاز ساخت اين آلياژها در كشور ضروري به نظر مي¬رسد. همچنين به علت وجود قابليت در زمينه توليد و گسترش كاربردهاي آلياژهاي آنتروپي بالا به عنوان مواد پيشرفته و نيز به دليل مزاياي روش آلياژسازي مكانيكي نسبت به ساير روش¬ها (هزينه كمتر، همگن¬سازي مناسب مواد، عدم ايجاد جدايش در ميكروساختارهاي دندريتي در روش¬هاي ذوبي و حصول خواص مناسب¬تر) هدف اين پژوهش ساخت آلياژ آنتروپي بالا و نانوساختار CuNiCoZnAlبه روش آلياژسازي مكانيكي و تف¬جوشي پلاسمايي جرقه¬اي و مشخصه¬يابي آن است كه تاكنون گزارشي در اين زمينه ارائه نشده است.