استفاده از جزر و مد دريا و همچنين انرژي خورشيدي براي شيرين سازي آب دريا، هزينه هاي ساخت و نگهداري و پيچيدگي هاي فراواني به همراه دارد. در" سامانه تلفيقي شيرين سازي آب دريا، با جزر و مد و تابش خورشيد" آب ورودي سامانه بدون نياز به پمپ، توسط مد دريا تامين مي‌شود. با تبخير آب توسط نور خورشيد و سپس تقطير بخار، آب شيرين توليد شده و در مخزن جمع آوري مي‌شود. به منظور كاهش رسوبات، بعد از تبخير، آب باقي مانده درون حوضچه، قبل از اينكه به غلظت بالايي از نمك برسد. از حوضچه خارج مي‌شود و در زمان جزر در دريا تخليه مي‌گردد. همچنين با استفاده از توربين آبي در مسير ورود آب به سامانه، برق مورد نياز براي كنترل ورودي و خروجي آب و پمپ الكتريكي، براي انتقال آب شيرين به بيرون از سامانه، تامين و در باتري هاي ذخيره مي‌شود.

دستگاه هاي تصفيه آب ‌خورشيدي، نور خورشيد را، در‌ساعاتي كه نور با زاويه تابش مناسب تابيده مي‌شود مستقيما دريافت مي‌كنند؛] كه با سرعت و ميزان پايين توليد آب و همچنين اتلاف انرژي همراه است. در "دستگاه تصفيه آب خورشيدي با آينه هاي بازتاب دهنده"، نور خورشيد به طور مستقيم و غير مستقيم از آينه هاي بازتاب دهنده دريافت مي‌شود. همچنين با وجود آينه هاي بازتاب دهنده متحرك، حتي در ساعاتي از روز كه زاويه تابش كاهش مي‌يابد نيز، مي توان از نور خورشيد استفاده كرد. قبل از ورود آب سرد به لوله هاي گرمايشي، بخشي از آب سرد به لوله مارپيچي كه روي سطح محفظه تبخير قرار دارد، وارد مي‌شود و با جذب گرما و خنك كردن سطح گنبد، فرايند تقطير را سريع‌تر مي‌كند. همچنين پس از داغ شدن آب توسط نور خورشيد، مقداري از آب داغ جدا شده و قبل از ورود كلي آب داغ به حوضچه تبخير، وارد لوله مارپيچي زير حوضچه مي‌شود و براي جلوگيري از كاهش دماي آب ورودي و اتلاف انرژي، دماي سطح حوضچه را افزايش مي‌دهد. به منظور كاهش ميزان رسوبات در حوضچه، آب داغي كه در حال تبخير است، قبل از اينكه به غلظت بالايي برسد، از حوضچه خارج مي‌شود.

در اختراع "بادبان خورشيدي فضايي با سطوح كنترلي گسترده و پيوسته"؛ از سطوح كنترلي متحرك و بزرگي استفاده مي‌شود تا عملكرد بادبان خورشيدي بهبود يابد. بادبان هاي خورشيدي با استفاده از تابش نور خورشيد رانش بسيار كم، اما دائمي توليد مي‌كنند؛ از همين رو جرم (رابطه عكس با شتاب دارد) و مساحت آنها (دريافت بيشتر نور خورشيد) بر كاركرد آنها، بسيار موثر است. يكي از روش هاي رايج كنترل وضعيت بكارگيري پره هاي كنترلي كوچك با دو عدد تيرك كوچك ،در نوك تيرك هاي اصلي بادبان، است. در اين روش علاوه بر افزايش جرم بادبان به خاطر استفاده از چهار جفت تيرك كنترلي كوچك، مساحت پره هاي كنترلي بسيار كوچك است و مساحت ميان دو پره عملا بدون استفاده باقي مي‌ماند. اما در اين اختراع به جاي استفاده از چهار جفت تيرك كوچك، تنها از چهار عدد تيرك كوچك كنترلي استفاده مي‌شود كه در امتداد تيرك هاي اصلي نصب مي‌شوند و سطوح كنترلي بزرگ ذوزنقه‌اي بين اين تيرك ها، قرار مي‌گيرند. در اين اختراع با كاهش نيمي از تيرك هاي كوچك و همچنين افزايش مساحت بادبان، رانش بادبان خورشيدي افزايش و جرم آن نسبت به نمونه مذكور كاهش مي‌يابد و در نتيجه عملكرد بادبان خورشيدي افزايش مي‌يابد.