با توجه به افزايش روز افزون مقاومت آنتي بيوتيكي در باكتري ها، مخصوصا باكتري هايي كه باعث ايجاد بيماري هاي جدي مانند عفونت هاي سيستميك مي شوند و همچنين باكتري هاي توليد كننده بيوفيلم، درمان آن ها بسيار مشكل شده است و ميزان مرگ و مير بيماران بسيار بالا رفته است. همچنين به دليل سميت بالاي دارو هاي در دسترس يافتن داروهايي كه كمترين تاثير جانبي را داشته باشند از اهميت بسياري برخوردار است.

بهبود شيوه دارورساني به باكتري مي تواند بهره وري آنتي بيوتيك ها را بالا ببرد، نانوليپوزوم ها به عنوان سيستم هاي تحويل عامل درماني، مي توانند دسترسي به اين هدف را امكان پذير كنند. ويژگي هايي از قبيل سميت ذاتي پايين، انحلال پذيري، آزاد سازي كنترل شده، نفوذ و عبور آسانتر از غشاء، زيست تجزيه پذيري و فقدان ايمونوژنيسيته، سبب شده است كه ليپوزوم ها به عنوان يك حامل بسيار مناسب در سيستم هاي دارو‌رساني نوين مورد ‌توجه واقع شوند. اين ساختارهاي ريز و كيسه مانند، شبيه بسته ها يا كپسول هايي مي باشند كه مي توان با بدام انداختن داروها در درونشان (انكپسولاسيون)، از آنها براي حمل داروها به نقاط مختلف بدن استفاده كرد. بر اساس گزارشات موجود استافيلوكوك اورئوس مقاوم به متي سيلين معمولا به آنتي بيوتيك هاي قوي همانند ونكومايسين پاسخ خوبي مي دهد، اما اين آنتي بيوتيك ها داراي عوارض جانبي زيادي هستند و استفاده مداوم از آن ها احتمال بروز مقاومت باكتريايي عليه آنها را افزايش مي دهد، لذا ارائه راهكاري جهت مقابله با عفونت هاي ناشي از باكتري استافيلوكوك اورئوس مقاوم به متي سيلين ضرورري است. در واقع فرم ليپوزومه ونكومايسين مقاومت باكتريايي و عوارض ونكومايسين را كاهش داده و باعث افزايش سرعت بهبودي عفونت هاي حاصل از سويه هاي MRSA مي گردد.

آنزيم ليزواستافين به صورت اختصاصي زنجيره پنتا گلايسين ديواره سلولي استافيلوكوكوس اورئوس رو شناسايي مي كند و باعث نابودي آنان مي شود و بعنوان يك عامل درماني و يك جايگزين بسيار مناسب براي آنتي بيوتيك ها، در درمان عفونت هاي ناشي از استافيلوكوك اورئوس مورد استفاده قرار مي گيرند. استفاده از نانوليپوزوم ها به عنوان سيستم هاي تحويل عامل درماني و هدفمند كردن دارو به سلول، مي توانند دسترسي به اين هدف را امكان پذير كنند. ويژگي هايي از قبيل سميت ذاتي پايين، انحلال پذيري، آزاد سازي كنترل شده، نفوذ و عبور آسانتر از غشاء، زيست تجزيه پذيري و فقدان ايمونوژنيسيته، سبب شده است كه ليپوزوم ها به عنوان يك حامل بسيار مناسب در سيستم هاي دارو‌رساني نوين مورد ‌توجه واقع شوند. از ليپوزوم هاي حاوي اين آنزيم، مي توان جهت درمان هدف دار انواع عفونت هاي استافيلوكوكي خصوصا، درمان عفونت هاي موضعي استافيلوكوكي مقاوم به چند آنتي بيوتيك بهره برد كه اين امر باعث افزايش سرعت بهبودي عفونت هاي حاصل از اين سويه مي گردد.

تجويز آنتي بيوتيك هاي جنتامايسين، داكسي سيكلين، استرپتومايسين و ريفامپين براي درمان بيماري تب مالت بدليل نفوذ كم به داخل سلول و يا تجزيه آنها توسط تركيبات ليزوزومي ماكروفاژها (محلي كه باكتري وجود دارد)، بصورت تركيبي و به مدت طولاني استفاده مي گردند. با اين وجود عود بيماري تب مالت معمولا 3 تا 6 ماه بعد از قطع درمان در حدود 5 تا 30 درصد بيماران اتفاق مي افتد كه ارتباطي به مقاومت آنتي بيوتيكي هم ندارد. هدف از طراحي و تهيه اين نانودارو، استفاده از نانو پارتيكل هاي ليپيدي جامد لود شده با داكسي سيكلين مي باشد كه با تجويز آن، نانودارو توسط ماكروفاژ ها فاگوسيت شده و با آزاد كردن دارو در داخل آن، دارورساني موثر به باكتري صورت مي گيرد كه علاوه بر قابليت دسترسي زيستي به دارو، از تخريب دارو قبل از رسيدن به باكتري جلوگيري شده، ضمن كاهش اثرات جانبي و سمي مرتبط با دارو، باعث كاهش دوره طولاني درمان و جلوگيري از عود بيماري مي گردد. بنابراين با استفاده از اين روش دارو به طور مستقيم بر باكتري پنهان شده در ماكروفاژ اثر خواهد گذاشت و به درمان بيماري كمك شاياني خواهد نمود

ليزواستافين يك متالوآنزيم وابسته به روي است كه داراي عمل اختصاصي ليتيك بر عليه استافيلوكوكوس اورئوس مي باشد. ليزواستافين به دليل اختصاصيت بالاي آن مي تواند بصورت بالقوه در درمان عفونت هاي استافيلوكوكي مقاوم به آنتي بيوتيك مورد استفاده قرار بگيرد. ليزواستافين، علاوه بر اينكه بعنوان يك عامل درماني در درمان عفونت هاي استافيلوكوك اورئوس مورد استفاده واقع مي شود، همچنين بصورت موفقيت آميزي بعنوان عامل ضد استافيلوكوكي در آزمايشگاهاي كلينيكي به كار مي رود. ليزواستافين همچنين به عنوان عامل ضد استافيلوكوكي در صنايع مختلف، از جمله بعنوان ماده نگهدارنده در صنايع غذايي، براي شناسايي آلودگي مواد غذايي به استافيلوكوك اورئوس نيز كاربرد دارد. از ليزواستافين نوتركيب مي توان در كارهاي تحقيقاتي گوناگون از جمله، استخراج DNA، ايجاد پروتوپلاست از باكتري و شناسايي اوليه استافيلوكوك در نمونه هاي باليني استفاده نمود. مطالعات بسيار گسترده اي براي استفاده درماني ليزواستافين نوتركيب در درمان ناقلين استافيلوكوكي، عفونت هاي كلينيكي ناشي از استافيلوكو ك هاي بيماريزا بعلت مقاومت هاي آنتي بيوتيكي اين عوامل به داروهاي موثر بر عليه آنها، آغاز شده است. همچنين چندين مطالعه به استفاده از اين آنزيم در درمان التهاب و ورم پستان در دامها پرداخته اند و بخاطر صرفه اقتصادي در دامپزشكي نيز حائز اهميت مي باشد. با توجه به اينكه در صنايع غذايي يكي از مهمترين عوامل بيماريزا، آلودگي به استافيلوكوك هاي پاتوژن مي باشند، لذا از اين آنزيم مي توان به عنوان يك ماده القايي در بسته بندي هاي مختلف مواد غذايي استفاده نمود. هدف از توليد و خالص سازي آنزيم ليزواستافين، استفاده هاي دارويي، غذايي و كلينيكي مي باشد