[پژوهش‌هايي كه تاكنون روي‌ بيوفيلم‌هاي باكتريايي انجام شده است، حضور آنان را در بسياري از مشكلات سلامتي نشان مي‌دهد. در سال ۲۰۰۲، سازمان سلامت جهاني اظهار كرد كه بيش از ۸۰ درصد از عفونت‌هاي انساني توسط بيوفيلم‌ها ايجاد مي‌شوند. بيوفيلم‌ها را هم‌چنين مي¬توان با عفونت‌هاي اندوكارديت، پنومونيا و ساير عفونت‌هاي خطرناك مرتبط دانست . علت اين‌كه امروزه، تشكيل بيوفيلم‌ها به يك نگراني تبديل شده است، اين است كه باكتري‌هاي موجود در اين ساختارها مقاومت شديدي به آنتي‌بيوتيك‌ها و ساير مواد ضدعفوني‌كننده نشان مي‌دهند و به سختي مي‌توان آن‌ها را كنترل كرد. مطالعات اخير با نگاهي ويژه به آنزيم لكاز، اين ملكول پروتئيني را به عنوان تركيب ضدميكروب و ضدبيوفيلم زيست تخريب¬پذير، ايمن و كارا معرفي كرده¬اند. در كنار تمام مزاياي آنزيم‌ها، استفاده از آن‌ها با محدوديت‌هايي مواجه است؛ به علت ناپايداري در شرايط فيزيكي و شيميايي نظير دماي بالا و حساسيت به تغييرات pH و عدم داشتن قابليت استفاده مجدد، ضروري است اين كاتاليزور‌هاي طبيعي مورد پايدارسازي قرارگيرند. از جمله رايج‌ترين و كارآمدترين روش‌ها جهت پايدار ساختن پروتئين‌ها و آنزيم‌ها، استفاده از فنآوري تثبيت آنزيم بر سطح نانوساختارهاي فلزي است. اين نانوساختارها حداقل محدوديت در نفوذ سوبسترا به سطح آنزيم را ممكن مي سازد، بنابراين منجر به بهبود خصوصيات كينتيكي و بازده كاتاليزوري آن مي¬گردد. با اين منظور، جهت افزايش پايداري و فعاليت ضد بيوفيلمي، آنزيم لكاز بر سطح فسفات گادولينيوم تثبيت شده¬است.] Preparation of antibiofilm laccase/ gadolinium phosphate nanostructures