امروزه با پيشرفت علم پزشكي درمان بسياري از بيماري ايي كه در گذشته ميسر نبوده امكان پذير مي باشد. يكي از بيماري هاي شايع مخصوصا در كودكان عفونت هاي چشمي مي باشد، كه براي درمان آن بايد از آنتي بيوتيك1 مناسب استفاده نمود. داروهايي كه براي درمان بيماري هاي چشم به كار مي روند اغلب مدت زمان ماندگاري و تماس كمي در چشم دارند. داروهاي چشمي بايد به گونه اي فرموله شوند كه موجب تحريك و تاري ديد بيمار نگردند. از طرفي داروهاي رايج موجود در بازار حتي با وجود داشتن ويژگي هاي مثبت مانند عدم التهاب زايي و عدم تحريك چشم، ماندگاري كمي دارند و همين امر موجب مي شود كه بيمار مجبور به استفاده ي مكرر از دارو در طول روز شود. اين مشكلات محققان را به سمت استفاده از نانوذرات سوق داد تا با بهينه سازي فرمولاسيون هاي نانوذرات ليپيدي و پليمري، علاوه بر ماندگاري بيشتر دارو در چشم امكان استفاده از داروهاي نوين (مانند داروهاي چربي دوست كه قبلا به سختي وارد فرمولاسيون هاي چشمي مي شدند) را نيز فراهم آورند. قطره هاي چشمي حاوي 10-20% سولفاستاميد و پمادهاي چشمي حاوي بيش از 10% سولفاستاميد براي درمان عفونت هاي چشمي استفاده ميشود. مصرف موضعي دارو در چشم با محدوديت هاي فيزيولوژيكي شديدي از قبيل جريان اشك و رفلكس پلك زدن همراه است. شستشوي چشم توسط اين مكانيسم ها باعث كاهش غلطت دارو ميشود و درصد كمي از داروي مصرف شده جذب مي شود به همين دليل درمان هاي استاندارد عفونت چشمي نياز به تجويز دارو در فواصل منظم دارد. اما با توجه به گسترش روز افزون مقاومت آنتي بيوتيكي2 - كه با تجويز آنتي بيوتيك ها بيشتر هم مي شود - احتمال عدم موفقيت درمان افزايش مي يابد.مطالعاتي كه روي فرمولاسيون هاي ليپوزومي3 داروهاي مختلف انجام شده نشان مي دهد كه اين فراورده ميتواند باعث افزايش كارايي دارورساني چشمي و كاهش عوارض دارويي و همچنين كاهش احتمال مقاومت ميكروبي ( آنتي بيوتيكي )گردد. اين فرمولاسيون به روش بنگهام ( حذف حلال و تشكيل كيك ليپيدي ) ساخته و مورد ارزيابي قرار گرفت. ليپوژل ساخته شده به عنوان پايه اي براي ساخت انواع فرمولاسيون موضعي پوستي, چشمي, نازال و ركتال و ساير روش ها و ... مورد استفاده قرار گيرد. انتظار مي رود كه اين فرمولاسيون بتواند در مدت زمان زيادتري دارو را آزاد كند كه اين خود مي تواند باعث بهتر شدن كارايي دارو و پذيرش بيمار گردد. 1. آنتي بيوتيك : پادزيست يا آنتي بيوتيك (به فرانسوي: Antibiotique) به صورت كلي فراورده يا ماده‌اي است كه از يك ريزاندامگان توليد يا از آن گرفته مي‌شود و ريزاندامگان ديگر را از بين مي‌برد يا مانع رشد آنها مي‌شود، آنتي بيوتيك يك زيست كش است. 2. يعني ميكروب‌هاي بيماري‌زا كه براي مبارزه با آنان آنتي بيوتيك استفاده مي‌شوند، بوسيله جهش نسبت به اين داروها مقاومت پيدا كنند و نسل‌هاي جديدي به وجود بيايند كه نتوان با آنها مبارزه كرد. از مهم‌ترين عوامل اين پديده، مصرف خودسرانه و يا بيش از حد آنتي بيوتيك‌ها است. 3. به يك وزيكول ميكروسكوپي شامل دو لايۀ فسفوليپيدي گفته مي شود كه يك فضاي مائي را احاطه نموده است. ليپوزوم ها به دليل خصوصيات آمفي پاتيك، امكان دارورساني جهت داروهاي هيدروفيل و ليپوفيل را فراهم مي نمايند. ويژگي هايي از قبيل سميت ذاتي پايين، زيست تجزيه پذيري و فقدان ايمونوژنيسيته، سبب شده است كه ليپوزوم ها به عنوان يك سيستم دارورساني مورد توجه واقع شوند.