كاربر بعد از استريل كردن بشر و سرنگ دارو و شارژ آنها از حلال و دارو و قراردادن هر يك از آنها در محل مورد نظر(بشر داخل اينكوباتور و سرنگ روي درپوش بشر) تنظيمات نرم افزاري را از منوي شرايط كاري انجام داده و فرمان شروع بكار سيستم را صادر مي نمايد، بعد از اين مرحله سيستم به صورت اتوماتيك فعاليت مي كند كه نحوه كار سيستم بشرح ذيل مي باشد: در بدست آوردن ميزان حلاليت مواد داروئي دما يكي از پارامترهاي مهم به شمار مي آيد كه در دماي معيني صورت مي گيرد، مثلاً حلاليت سيترات در آب خالص در دماي 25 درجه سانتيگراد 529 گرم بر ليتر است كه در دماهاي بالاتر يا پايين تر ميزان حلاليت متفاوت خواهد بود (حتي در تغييرات جزئي مثلاً 25.2 درجه سانتيگراد ميزان حلاليت متفاوت خواهد بود). با در نظر گرفتن اين مهم، سيستم در ابتداي كار، مگنت را فعال مي كند تا روتور داخل بشر شروع به چرخش نمايد سپس دماي اينكوباتور را به دماي مورد نظر كاربر با دقت مورد نياز(تلرانس دمايي) مي رساند، حال اگر دماي اينكوباتور پايين تر از دماي كاربر باشد هيتر روشن و دماي اينكوباتور را تا دماي مورد نظر افزايش مي دهد، اگر عكس اين قضيه باشد (دماي اينكوباتور از دماي كاربر بالاتر باشد) كولر روشن مي شود و دماي اينكوباتور را تا محدوده مورد نظر كاهش مي دهد. بعد از اينكه اينكوباتور و نهايتاً بشر و حلال به دماي مورد نظر رسيد، سيستم ليزر را روشن مي كند تا حلال رصد شود كه معمولاً در شروع آزمايش، ليزر ذره اي را رصد نمي كند و سيستم بعد از پردازش اطلاعات دريافتي از سنسورها فرمان تزريق دارو را صادر مي كند كه با پيشروي پيستون و اضافه شدن دارو داخل حلال و رويت اولين ذرات دارو توسط ليزر، سيستم تزريق دارو را متوقف مي كند تا ذرات اظافه شده در حلال بطور كامل حل شوند بعد از حل شدن كامل، سيستم توسط اطلاعات دريافتي دوباره فرمان تزريق دارو را صادر مي كند، اين مراحل آنقدر در دماي مورد نظر انجام مي گيرد كه محلول به اشباع برسد. اگر در اين حين حداكثر داروي موجود در سرنگ به داخل بشر تزريق شود و محلول به اشباع نرسد سيستم با نمايش پيام \\"لطفاً بعد از شارژ دارو روي ادامه كليك كنيد\\" بر روي نمايشگر كامپيوتر به كاربر اطلاع مي دهد كه داروي سرنگ به اتمام رسيده و بايد آن را دوباره شارژ كند. كاربر سرنگ را از درپوش بشر جدا كرده و دوباره ميزان مشخصي دارو، به داخل سرنگ اضافه مي كند يا به اصطلاح سرنگ را شارژ مي كند سپس سرنگ را در محل خود جاسازي كرده و توسط كامپيوتر فرمان ادامه را صادر مي كند. تعداد دفعات شارژ سرنگ بستگي به دارو و حلال دارد يعني امكان دارد در بعضي از داروها با يك بار شارژ، محلول به حالت اشباع برسد و در برخي موارد با چندين بار شارژ اين حالت بدست مي آيد. يكي ديگر از حالتهايي كه ممكن است حين آزمايش بوجود آيد، خارج شدن دماي كاري از محدوده تنظيم شده است كه سيستم براي جلوگيري از اين حالت در هر ثانيه 10000 بار دماي اينكوباتور را توسط سنسور دماي خيلي دقيق اندازه مي گيرد در صورت خارج شدن دما از محدوده كاري، سيستم به هيتر يا كولر فرمان فعاليت مي دهد تا زمانيكه به محدوده دمايي مجاز برسد. حال اگر دماي كاري به دماي محيط نزديك باشد، تغييرات دما كمتر خواهد بود ولي اگر دماي كاري از دماي محيط خيلي متفاوت باشد سيستم در ثابت كردن دماي كاري بايد به دفعات فعاليت كند كه در دماهاي بالاتر هيتر و در دماهاي پايين تر كولر بايد كار كند كه در هر صورت سيستم از محدوده مجاز دمايي خارج نمي شود. هيتر و كولر بصورت مجزا داراي پمپ گريز از مركز مي باشند كه در حين كار هر يك از واحدها(هيتر يا كولر) پمپ مربوط به آن نيز فعال مي شود تا سيال داخل اينكوباتور را به گردش در بياورد. كولر علاوه بر پمپ داراي دو عدد جت فن است كه حين كار كولر، جهت پايين آوردن دماي كندانسور، روشن مي شوند و هواي خنك محيط پيرامون دستگاه را از كانالهاي هوا به كندانسور مي دمند و نهايتاً بعد از خنك كاري و انتقال حرارت، توسط كانالهاي خروجي به بيرون دستگاه هدايت مي شوند. با در نظر گرفتن موارد فوق الذكر سيستم تا مرحله اشباع شدن محلول فعاليت مي كند و بعد از اشباع شدن محلول پيام \\"محلول به اشباع رسيد\\" را در نمايشگر كامپيوتر جهت اطلاع كاربر نمايش مي دهد.سيستم توانايي فعاليت بدون كامپيوتر را نيز دارد و كاربر مي تواند بعد از تنظيمات شرايط كاري، ارتباط كامپيوتر با دستگاه را قطع كند. اين ويژگي جهت كاهش مصرف انرژي در آزمايش هايي كه زمان زيادي جهت اشباع شدن نياز دارند پيش بيني شده است و اگر كاربر بخواهد دوباره ارتباط كامپيوتر و دستگاه را برقرار كند سيستم بصورت اتوماتيك ادامه اطلاعات را نمايش مي دهد.نهايتاً بعد از اشباع محلول، كار دستگاه به اتمام مي رسد و سيستم علاوه بر نمايش پيام اشباع شدن محلول، دما و مدت زماني كه محلول در آن اشباع شده را به كاربر نمايش مي دهد.كاربر تا زمانيكه دستور اتمام كار را نداده است سيستم، محلول را در دماي تنظيم شده ثابت نگه مي دارد. مزاياي طرح •\tتعيين محلوليت مواد داروئي با دقت بالا •\tتعيين محلوليت بدون دخالت مستقيم كاربر •\tصرفه جويي در زمان كاربر يا محقق •\tصرفه جويي در مصرف انرژي •\tصرفه جويي در مصرف مواد داروئي براي تعيين ميزان حلاليت •\tامكان فعاليت دستگاه بدون كامپيوتر •\tامكان مشاهده كاربر از تمامي مراحل فرآيند (ديد چشمي) •\tوزن كم دستگاه و امكان جابجايي آسان •\tدقت دمايي بالاي اينكوباتور كاربرد طرح كاربرد طرح در مراكز آزمايشگاهي و تحقيقات داروئي، مراكز تحقيقات شركت هاي دارو سازي، آزمايشگاه هاي شيمي موجود در دانشگاه ها و مراكز تحقيقاتي مي باشد.

يكي از روش هاي تشخيص بيماري مورد توجه در مجامع علمي، تشخيص بيماري از طريق تجزيه نمونه هاي بازدم انسان است. اين روش شباهت زيادي به تشخيص بيماري از طريق نمونه خون را دارد. در روش تشخيص بيماري بوسيله نمونه خون، نمونه خون بيمار توسط سرنگ جمع آوري مي گردد. در روش تشخيص بيماري بوسيله بازدم هم نمونه تنفسي بيمار توسط دستگاه ابداع شده جمع آوري مي شود كه با توجه به كاربرد دستگاه عنوان اختراع \\" دستگاه نمونه گيري بازدم \\" نام گذاري شده است. با توجه به زمينه كاربرد اين دستگاه، جمع آوري بازدم بيماران يكي از مسائل اصلي در اين شاخه از علم پزشكي است. حال نحوه جمع آوري بازدم هر بيمار نيازمند يك دستگاهي است كه وقتي فرد بيمار بازدم خود را آزاد مي كند حداكثر نمونه بازدم را جمع آوري شود. دستگاه نمونه گيري بازدم وسيله اي است كه مشكل نمونه گيري بازدم بيماران را برطرف كرده و در محدوده زماني كم حداكثر نمونه حجمي بازدم را جمع آوري مي كند. حالت ايده آل براي جمع آوري نمونه بازدم و آزمايش نمونه، جهت تشخيص بيماري اين است كه، در كمترين محدوده زماني بين 5 الي 15 دقيقه حداكثر ميزان نمونه جمع آوري شده و در طي جمع آوري نمونه، گازهاي بازدم مستقيماٌ منجمد شوند يعني در روش هاي قبلي كه گازها ابتدا تبديل به مايع و سپس به جامد(منجمد) تبديل مي شد، در روش جديد مستقيماٌ از حالت گازي به جامد(انجماد) تبديل شوند. در اين حالت نمونه بازدم جمع آوري شده هيچگونه واكنش شيميائي انجام نمي دهد و نتايج آزمايش دقيق تر از روش هاي قبلي است. با استفاده از دستگاه نمونه گيري بازدم معايب روش هاي قبلي رفع گرديده و نمونه گيري در كمترين زمان و با بالاترين كيفيت انجام مي پذيرد. اساس كار دستگاه نمونه گيري بازدم را مي توان بطور ساده اينگونه بيان كرد، در زمستان وقتي شيشه هاي خانه از يك طرف با محيط بيرون(با دماي پايين) و از طرفي با محيط داخل خانه(با دماي بالا) در تماس هستند به دليل وجود رطوبت نسبي داخل خانه، بر روي سطح شيشه ها قطرات آب تشكيل مي شود و اگر فردي بازدم خود را در همان وضعيت روي سطح شيشه آزاد كند، بازدم آن فرد تبديل به مايع مي شود(تصوير زير قطرات تشكيل شده بر روي سطح شيشه را نشان مي دهد). اساس كار دستگاه نمونه گيري بازدم، به همين نحوه مي باشد با اين تفاوت كه دماي پايين محفظه نمونه گيري توسط سردكن ايجاد مي شود و محدوده دماي كاري محفظه بين منفي 20 درجه الي منفي 30 درجه سانتيگراد است كه گازهاي بازدم وارد شده به محفظه مستقيماٌ به حالت جامد تبديل (منجمد مي شوند) و در ظرف نمونه گيري جمع آوري مي شوند.

اختراع حاضر، كيت و روش اندازه¬گيري لاموتريژين در نمونه پلاسماي انساني با استفاده از نانوذرات نقره است. اين اختراع مرتبط با حوزه شيمي دارويي در زمينه اندازه¬گيري كمي دارو با استفاده از نانوتكنولوژي مي¬باشد. لاموتريژين در غلظت¬هاي پلاسمايي 54/2-24/15 ميكروگرم در ميلي ليتر از بروزتشنج هاي اوليه پيشگيري مي¬كند و در غلظت هاي بالاتر از اين محدوده عوارض جانبي متعددي ايجاد مي¬كند. پروفايل فارماكوكينتيك و فارماكوديناميك متنوع اين دارو در جمعيت هاي مختلف بيمار ضرورت شخصي سازي درمان و انجام پايش سطح درماني اين دارو را نشان مي¬دهد. از روشهاي معرفي شده براي اندازه¬گيري لاموتريژين در نمونه پلاسما مي¬توان به روش ايمني سنجي همگن، كروماتوگرافي مايع و كاپيلاري الكتروفورز اشاره كرد. اين روش¬ها از صحت و دقت خوبي برخوردار هستند اما زمان¬بر بوده و هزينه انجام آنها بسيار بالا مي¬باشد. اختراع حاضر، يك كيت شامل چهار محلول مبتني بر يك روش رنگ سنجي ساده، سريع و كم هزينه براي اندازه¬گيري لاموتريژين در نمونه پلاسما ارائه مي¬كند. در روش حاضر، ابتدا اين دارو پس از ترسيب پروتئين¬¬هاي پلاسما با روش استخراج مايع-مايع جداسازي شده و سپس با استفاده از نانوذرات نقره پايدار شده با آميدوسولفونيك اسيد و يك اسپكتروفوتومتر متداول اندازه¬گيري مي¬شود. كيت ارائه شده در كليه آزمايشگاههاي باليني و بيمارستانها براي اندازه¬گيري سطح داروي لاموتريژين در نمونه¬هاي پلاسما كاربرد دارد