يكي از مهمترينت عوامل كاهش عمر مفيد سازه هاي بتن مسلح در حاشيه درياها، خوردگي آرماتور در اثر يون كلريد نفوذ يافته به درون بتن مي باشد. تاكنون روش هاي و آزمايش هاي متعددي در زمينه برآورد نفوذپذيري بتن در برابر انتقال يون كلريد به درون آن ارائه شده است. برخي از روش ها دراز مدت و برخي تسريع شده و كوتاه مدت مي باشند. روش هاي تسريع شده با ساده سازي هاي فراواني همراه مي باشد كه در برخي موارد دقت آزمايش قرباني سرعت آن شده است. پايه هاي تئوري انتقال يون كلريد به درون بتن، قوانين انتشار فيك مي باشد و يكي از مهمترين پارامترها در اين قوانين ضريب انتشار است. براساس قوانين انتشار فيك و تئوري مهاجرت الكتريكي يون ها درون اجسام متخلخل ، دستگاهي ساخته شده است كه قادر است ضريب انتشار بتن در برابر انتقال يون كلريد به درون آن را در حالت ناپايدار به صورت تسريع شده تعيين نمايد. در اين روش بر خلاف روش هاي ديگر كه تفاوتي بين بتن ها با طرح اختلاط هاي مختلف قائل نمي شوند. (فرضيات ساده ساز) تنظيمات دستگاه براساس برآورد اوليه مقاومت الكتريكي نمونه بتني متغير مي باشد. از ديگر تفاوت هاي عمده اين روش نسبت به روش هاي پيشين اين است كه در روش هاي پيشين نفوذپذيري بتن براساس مشخصات الكتريكي بتن بدست مي آمد كه عملا پارامترهاي الكتريكي بتن هميشه گوياي ميزان نفوذپذيري آن نمي باشند ولي در اين روش ميزان يون كلريد نفوذ يافته به درون بتن به كمك محلول نيترات نقره قابل مشاهده و اندازه گيري بوده و ضريب انتشار بر اين اساس محاسبه و تعيين مي گردد.