با توجه به ظرفيت حرارتي سوخت گازوييل تا قبل از اشتعال، بوسيله ي پيش گرم كردن اوليه توسط المنت هاي برقي كه متناسب با دماي ورودي سوخت و دماي محيطي از لحاظ كاهش دما بوسيله يك عدد كنترلر مقدار جريان مصرفي را براي المنت كنترل مينمايد، قادر به بهينه سازي مصرف خواهد شد. دبي خروجي سوخت تا حد قابل اشتعال افزايش خواهد يافت كه اين امر متناسب با دماي ورودي و جريان مصرفي المنت خواهد بود. دماي اشتعال گازوييل 43-55 درجه سانتيگراد بر اساس نوع تركيب ميباشد. بنابراين بوسيله يك سنسور PT100 و يك PLC controller دماي اوليه ي سوخت ورودي به محفظه ساخته شده از جنس St. 316 خوانده شده و مقدار جريان مصرفي المنت تنظيم ميگردد تا دماي خروجي سوخت از محفظه پيش گرم به حدود 35 درجه سانتيگراد برسد. بنابراين حدود 8 درجه سانتيگراد به عنوان safety factor محسوب گرديده و تنظيمات ترموستات موجود در محفظه نيز بر همين مبنا خواهد بود. بواسطه ي مايعات پيش گرم، گازوييل پاشيده شده بر روي شعله شكل گرفته به منظور كسب دماي اشتعال ∆T كمتري را نياز خواهد داشت و باعث افزايش دماي شعله و اخذ مقدار انرژي مطابق با ارزش حرارتي سوخت گازوييل كه نزديك به 3800btu/lit انرژي ميباشد، خواهد بود. اين دستگاه با افزايش راندمان حدود 11 درصد كه به دليل كاهش مقدار نيم سوخت يا سوخته گازوييل كه معمولا به شكل دوده و غبار يا گازوييل سوخته از محفظه اشتعال خارج ميشوند، خواهد بود. علاوه بر اين امر سلامت محيط زيست نيز از فوايد سوخت كامل سيستم هاي مصرف كننده گازوييل و ديزل خواهد بود. همچنين با بررسي فرمولاسيون گازوييل در مباحث ترموديناميك بخصوص ∆Q ̇= mC ̇∆t ميتوان افزايش راندمان مصرفي از لحاظ بازده حرارتي، انرژي حرارتي واحد مصرف سوخت و كاهش مقدار جرم سوخت كه انرژي آن به حد اشتعال نرسيده را نيز مشاهده نمود.