در اين اختراع يك نانوسامانه مبتني بر نانوذرات سيليكاي متخلخل كه با دو عامل ضد ميكروبي بارگذاري شدند، تهيه شده و فعاليت ضدميكروبي نانوسامانه هاي به دست آمده ارزيابي شد. بيشترين ميزان ظرفيت بارگذاري براي ونكومايسين (6/53 ميكروگرم) و براي ليزوزيم (3 /883 ميكروگرم ) به ازاي 1 ميلي-گرم نانوذرات به دست آمد. حداقل غلظت بازدارندگي (MIC) در برابر استافيلوكوكوس اورئوس براي ليزوزيم و ونكومايسين آزاد در تركيب (به ترتيب 675/0 ميلي گرم بر ميلي ليتر و 562/1 ميكروگرم بر ميلي ليتر)، در مقايسه با حالت آزاد تنها (ليزوزيم 7/2 ميلي گرم بر ميلي ليتر و ونكومايسين 25/6 ميكروگرم بر ميلي ليتر) بيش از 75% كمتر است. مقدار MIC براي ليزوزيم بارگذاري شده و ونكومايسين بارگذاري شده به صورت تركيبي (ليزوزيم 168/0 ميلي گرم بر ميلي ليتر و ونكومايسين 781/0 ميكروگرم بر ميلي ليتر) در مقايسه با مقدار MIC براي حالت بارگذاري شده از هر كدام به تنهايي (ليزوزيم 675/0ميلي گرم بر ميلي ليتر و ونكومايسين 125/3 ميكروگرم بر ميلي ليتر) به ترتيب در حدود 68% و 75% كاهش نشان داد. در مورد نمونه هاي هم بارگذاري شده نتايج مشابهي به دست آمد. بررسي شاخص غلظت بازدارندگي سهمي (FICI) نشان داد كه برهم كنش ضدميكروبي ونكومايسين و ليزوزيم در سامانه¬هاي تهيه شده از نوع هم افزايي است.