خوردگي از مهمترين مشكلاتي است كه صنايع مختلفي از جمله نفت و گاز و پتروشيمي، دريايي و... با آن روبرو هستند و مقابله با آن هزينه زيادي را به خود اختصاص مي دهد. از نظر ترموديناميكي خوردگي يك فرايند خود به خودي است كه در جهت كاهش انرژي آزاد حركت مي كند. اين فرآيند مي تواند برروي عمر تجهيزات، بهره برداري از آنها، بازگشت سرمايه، كيفيت محصولات توليدي و... موثر باشد. خوردگي محدود به فلزات نبوده بلكه شامل مواد غير فلزي مانند پليمرها، مواد نسوز، مواد مركب و مواد ديگر نيز مي شود. روش هاي مختلفي براي جلوگيري از خوردگي وجود دارد از جمله ي آنها استفاده از رنگ هاي ضد خوردگي مي باشد. مشكلي كه در استفاده از اين رنگ ها با آن مواجه هستند آنست كه با مرور زمان، تماس سطح با اكسيژن و ساير محيط ها همانند آب و يون كلر كه سبب خوردگي مي شود مي تواند سبب نفوذ اين مواد در پوشش ها و رسيدن آن ها به فصل مشترك فلز / پوشش گردد. اين موضوع علاوه بر تسريع فرآيند خوردگي فلز، موجب مي شود پوشش، چسبندگي خود را از دست داده و از روي سطح كنده شود. با توجه به ورود نانو تكنولوژي در سال هاي اخير، گروهي از انواع نانو افزودني هاي رنگ پا به عرصه ظهور گذاشته اند كه هر كدام مزايا و معايب خاص خود را دارند. ويژگي هاي منحصر بفرد ذرات نانو، موجب شده انواع مختلفي از اين مواد در كاربردهاي متنوعي در بخش هاي مختلف صنعت بكار برده شوند. يكي از اين نانو افزودني ها نانو ذرات الماس مي باشد كه با توجه به خواص فيزيكي و شيميايي ويژه خود، از ديگر نانو افزودني ها متمايز مي شود و افزودن آن به رنگ پايه داراي خصوصياتي است كه مي تواند در تركيب با رنگ علاوه بر بهبود خواص معمولي و موارد مذكور موجب صافي سطح، انتي اسكرچ، كاهش اصطكاك بين سطح اعمال شده و سيال، جلوگيري از خوردگي و پوسيدگي سطح و افزايش قابليت آبگريزي شود.