به منظور سنتز نانوكپسول¬هاي بتالاكتوگلوبوليني حامل اگزالي¬پلاتيني نخست مطالعات برهمكنش اگزالي¬پلاتين با پروتئين بتالاكتوگلوبولين با بكارگيري تكنيك¬هاي فلورسانسي و دورنگ نمايي دوراني صورت گرفت. نتايج نشان داد كه پروتئين بتالاكتوگلوبولين داراي يك جايگاه براي اگزالي¬پلاتين در محل حفره¬ي داخلي خود است. با تأييد تعامل برهمكنشي مابين بتالاكتوگلوبولين و اگزالي¬پلاتين توسط تكنيك¬هاي طيف¬سنجي در سه pH (3, 4.5, 7) شرايط براي سنتز نانوكپسول¬هاي بتالاكتوگلوبولين آماده شد. همچنين به منظور پايدارسازي نانوكپسول¬هاي بتالاكتوگلوبولين حاوي اگزالي¬پلاتين و جلوگيري از رهايش زود هنگام دارو از نانوكپسول¬هاي بتالاكتوگلوبولين پلي-ساكاريد پكتين با درجه¬ي متيلاسيون كم پس از آخرين تزريق دارو به محلول سنتز نانوكپسول¬هاي بتالاكتوگلوبولين در بازه¬ي زماني تعيين شده در طي دو مرحله اضافه شد. نتايج نشان دادند كه در pH=4.5 نزديك به نقطه¬ي ايزوالكتريك پروتئين در حضور پكتين با درجه¬ي متيلاسيون كم نانوذراتي كوچكتر از 200 نانومتر با بازده كپسوله برابر با 8/62 درصد و پايدار كلوئيدال شكل گرفتند. همچنين مطالعات رهايش اگزالي¬پلاتين از نانوكپسول-هاي بتالاكتوگلوبولين كمپلكس شده با پكتين با درجه¬ي متيلاسيون كم در چهار شرايط شبيه¬سازي شده¬ي سيستم گوارش (شرايط شبيه¬سازي شده¬ي معده (pH=1.2)، شرايط شبيه¬سازي شده¬ي دئودنوم (pH=4.5)، شرايط شبيه-سازي شده¬ي انتهاي ايلئوم (pH=7.5) و شرايط شبيه¬سازي شده¬ي كولون (pH=7)) در 48 ساعت نشان داد كه رهايش دارو از انتهاي ايلئوم آغاز مي¬شود و در كولون ادامه پيدا مي¬كند. همچنين نتايج نشان دادند كه در بازه¬ي 8 ساعته بيشترين ميزان رهايش دارو مربوط به محيط شبيه¬سازي شده¬ي كولون مي¬باشد. بنابراين نتايج نشان مي-دهند كه در اين كار ما نانوذراتي كوچكتر از منافذ سلول¬هاي سرطاني كولوركتال و هدفمند براي آنها با ويژگي حساس به pH ساخته¬ايم.