خلاصه اختراع اين اختراع با عنوان تراورس هاي فولادي مجهز به سخت كننده راهكاري به منظور افزايش مقاومت جانبي خطوط راه آهن مي باشد كه در زمينه طراحي، ساخت، بهسازي، و بازسازي خطوط راه آهن و در كل در زمينه زيرساخت هاي راه آهن كار برد دارد. تراورس هاي فولادي موجود در راه آهن فعلي كشورمان داراي مقاومت جانبي پاييني در برابر بارهاي جانبي ناشي از تغييرات دما و نيروهاي ترمز و ديگر نيرو ها به ويژه در نواحي جنوبي و گرمسير كشورمان مي باشند كه پايين بودن ميزان اين مقاومت منجر به كمانش يا شيفت خط شده و در نتيجه ممكن است منجر به حوادث جبران ناپذيري همچون خروج از خط قطار گردد. در حال حاضر راهكار بكار گرفته شده به منظور حل اين مشكل، بازسازي مسيرهاي داراي تراورس فولادي و جايگزين نمودن تراورس هاي بتني بجاي تراورس هاي فولادي مي باشد كه اين امر هزينه هاي بسيار بالايي را بدنبال دارد. نتايج حاصل از آزمايشات ميداني و آزمايشگاهي انجام شده بر روي تراورس هاي فولادي مجهز به سخت كننده نشان مي دهد كه استفاده از اين تراورس ها منجر به افزايش مقاومت جانبي در حدود 140 درصد مي گردد كه مقاومت حاصل، جوابگوي نيروهاي جانبي وارده مي باشد. در نتيجه با استفاده از اين تراورس ها مشكل كمانش خطوط بوطر كامل هزينه و نيازي به تعويض تراورس ها و تحميل هزينه هاي كلان نمي باشد.

دستگاه بارگذاري طولي خط ريلي بالاستي با هدف سنجش مقاومت طولي خط و بررسي اثر پارامتر‌هاي مختلف بر آن طراحي و ساخته شد. مقاومت طولي خط مشخصه‌ي مهمي در تامين پايداري جانبي خط راه‌‌آهن به خصوص در پديده‌هايي چون كمانش و ديلم خط مي‌باشد و درك آن منجر به ارائه راهكارهاي مناسب در رفع مشكلات حاصله در بهره‌برداري از خط راه آهن و در نتيجه افزايش ايمني و بهبود عملكرد آن مي‌شود. تا كنون روش مشخصي به جهت سنجش مقاومت طولي خط ارائه نشده است. بنابراين نياز به طراحي و ساخت اين دستگاه در كشور احساس مي‌شود. از اين دستگاه مي‌توان در اندازه‌گيري سختي طولي خط راه آهن با تغيير هندسه خط، نوع پابند، جنس و نوع تراورس، بالاست و پد زير ريل، فاصله تراورس‌ها و نيروي پيش بار پابندها استفاده كرد و مقاومت طولي ريل، پابند و تراورس را به صورت جداگانه با استفاده از ابزاربندي هر يك به دست آورد. در اين صورت مي‌توان بهترين شرايط سازه‌اي براي خط ريلي بالاستي را تعيين نمود.

تكيه گاه جانبي خط آهن بالاستي. براي افزايش مقاومت جانبي خطوط راه آهن بالاستي تاكنون از روشهاي متنوغي استفاده شده است، قرار گرفتن يك المان (پروفيل ناوداني شماره 18) در انتهاي تراورس (نقشه شماره يك) باعث افزايش سختي جانبي و محدود كردن جابجاييهاي جانبي خط آهن مي شود. هنگام افزايش نيروهاي جانبي خط آهن (مشخصا در قوسهاي تند) كه باعث تغيير مكان جانبي خط ميشود تراورسها تغيير مكان داده و به سمت بيرون قوس هدايت مي شوند كه تكيه گاه هاي جانبي مانند يك ستونك (نقشه شماره يك) عمل كرده و با افزايش مقاومت جانبي از تغيير مكان جانبي خط اهن جلوگيري مي كند.