برخلاف حواسي چون بينايي و شنوايي كه عملكردشان با تكنولوژي¬هاي پيشرفته قابل ارزيابي مي¬باشد، تشخيص مشكلات بويايي بسيار دشوار است. تست "آستانه بويايي" اولين تست ايراني است كه بر اساس شاخص¬هاي سلامت عموم جامعه، يك معيار استاندارد در تشخيص اختلالات بويايي را فراهم مي¬نمايد. اين تست مي¬تواند آستانه بويايي را در افراد مختلف سنجيده و انواع اختلالات هايپوسمي و هايپروسمي را تشخيص دهد. تست آستانه بويايي شامل يك سري 12¬تايي رقيق شده از نيم-لگاريتم 10 محلول فنيل بوتيل الكل در حلال پروپيلن گليكول مي¬باشد. در اين تست غلظتهاي مختلف از بوي ثابت مكرراً به فرد داده مي¬شود و كمترين غلظتي كه فرد قادر به تشخيص آن باشد به عنوان حد آستانه بويايي وي ثبت مي¬گردد. در حين تست هر بار از يك ماده بدون بو در كنار ماده بودار استفاده مي¬شود و از فرد سؤال مي¬شود كه كدام يك از اين دو، بوي قويتري دارند. به اين ترتيب پيش¬فرضهاي ذهني، كمتر در نتايج تست وارد مي¬شوند. هر بار كه شخص نتواند رايحه را تشخيص دهد، رايحه قوي‌تر به وي داده مي‌شود و اگر حضور رايحه را شناسايي كند، رايحه با غلظت كمتر به وي ارائه مي‌شود. در اين روش، ميانگين اعداد به دست آمده به عنوان نقطه آستانه گزارش مي‌شود.