اين اختراع در دسته اصلي مواد پليمري ، زير دسته كامپوزيت ها قرار دارد. خود ترميم شوندگي ، از زمان خلقت موجودات زنده يكي از مكانيزم هاي متداول ترميم در بدن موجودات بوده است و هركدام از موجودات زنده به نحوي از اين مكانيزم بهره برده اند. در بدن انسان نيز خود ترميم شوندگي در ترميم بريدگي ها و قطع خونريزي به راحتي قابل مشاهده است. نزديك به يك قرن پيش بشر نيز با الهام از اين مكانيزم به فكر استفاده از سطوح خودترميم شونده افتاد. البته سال ها تحقيق و توسعه صورت گرفت تا بلاخره در 20 سال گذشته سطوح خودترميم شونده به بازار عرضه شدند. پيش از سطوح خودترميم شونده نياز به جداره هاي خود ترميم شونده نيز مورد توجه محققان قرار گرفت و در اين زمينه نيز كارهاي ابتدايي صورت گرفت. پس از آن رويكرد صنايع بيشتر به سمت مخازن انعطاف پذير مورد استفاده در هواپيما و ... رفته و محققان از مخازن فلزي مجهز به پوشش خود ترميم شونده مورد استفاده در صنعت حمل سوخت غافل شدند. پوشش هايي كه قابليت اعمال روي مخازن فلزي از پيش ساخته شده را داشته باشند و در عين حال خاصيت خودترميم شوندگي به آن ببخشند. با تلاش محقق ، اين مهم در اختراع " پوسته خود ترميم شونده در برابر اصابت گلوله سبك مورد استفاده در مخازن فلزي حمل سوخت" به عرصه ظهور رسيد.بدين صورت با استفاده از اين پوشش خودترميم شونده چند لايه كه روي جداره بيروني مخازن چسبانده ميشود مي توان از سوراخ شدن مخازن در اثر اصابت اجسام تيز و سوراخ كننده همانند گلوله جلوگيري كرده و مانع از هدر رفتن سوخت مخازن شد. اين اختراع در نوع لايه هاي مورد استفاده ، چسب و فعال كننده پلي يورتاني موجود در آن كه ما بين لايه ها استفاده شده است داراي نوآوري مي باشد.

چسب پلي يورتاني جهت چسباندن لاستيك به فلز (جزء پرايمر و جزء چسب) اين اختراع در دسته اصلي مواد پليمري ، زير دسته چسب ها و زير دسته دوم چسب هاي پلي يورتاني قرار دارد. پيوند لاستيك به فلز در اواسط قرن 19 هنگام پختلاستيك طبيعي در قالب برنجي به طور اتفاقي كشف شد. اين فرآيند امروزه نيز پايه و اساس بيشتر پيوند¬هاي لاستيك به فلز مي‌باشد. كاربردهاي فراوان اين مواد مركب مخصوصاً در صنعت خودرو به دليل خاصيت لرزه گيري در قرن بيستم از اواخر سال 1930 ، باعث گسترش اين صنعت گرديد. در بسياري از كاربردها لازم است كه لاستيك در پيوند به يك سطح فلزي قرار گيرد تا از نظر مقاومتي قابل اطمينان تر باشد. پيوند لاستيك و فلز به دو صورت فيزيكي و شيميايي انجام مي‌گيرد. از اين رو جهت دست يابي به يك پيوند پايدار و مقاوم ، آماده سازي مكانيكي و تميز كاري شيميايي سطحي كه قرار است لاستيك در تماس با آن قرار گيرد بسيار مورد توجه مي‌باشد. همچنين عوامل پيوندي كه در آميزه لاستيك استفاده مي‌گردند، در چسبندگي بسيار موثر عمل مي‌كنند اما آنچه كاربرد بيشتري دارد استفاده از يك لايه آستر (چسب) روي سطح فلز آماده سازي شده قبل از پخت لاستيك مي‌باشد. اين چسب علاوه بر قدرت پيوند به لاستيك بايد پيوند خوبي با فلز نيز ايجاد نمايد.چسب حاضر با استفاده از عامل هاي اتصال دهنده سيلاني جهت اتصال لاستيك به فلز طراحي شده است و از نظر نحوه فرايند و مواد استفاده شده با نمونه هاي خارجي مورد استفاده در صنعت لاستيك متمايز مي باشد. اختراع حاضر داراي مقاومت مناسب در برابر شرايط آبي و دوام بالا و قيمت ارزان تر نسبت به ديگر نمونه هاي موجود مي باشد.