به هنگام گرفتن نمونه شرياني با سرنگ هاي معمولي ابتدا بايد نبض شرياني به وسيله انگشت اشاره لمس شود. در حالي كه انگشت اشاره بر روي نبض قرار دارد سرنگ توسط دست ديگر وارد شريان مي شود. سپس فرد مجبور است كه براي بالا كشيدن پيستون سرنگ دست خود را از روي نبض برداشته تا بتواند لوله سرنگ را با يك دست محكم گرفته و از طريق دست ديگر، با بالا كشيدن پيستون سرنگ عمل خون گيري از شريان را انجام دهد. براي رفع مشكل جا به جايي دست و از دست دادن نبض نياز به سرنگي مي باشد كه بتوان بدون برداشتن انگشت دست قرار گرفته بر روي نبض، پيستون سرنگ را با همان دستي كه سوزن را وارد شريان كرده بالا كشيد. براي اين امر نياز به طراحي سرنگي مي باشد كه پيستون آن به صورت L شكل باشد تا بتوان به راحتي با انگشت اشاره پيستون سرنگ را بالا كشيد. براي خارج نشدن سرنگ از شريان هنگام بالا كشيدن پيستون، در سمت بالاي سرنگ سطحي وجود دارد كه انگشت شصت روي آن قرار مي گيرد و نيرويي در خلاف جهت نيروي انگشت اشاره هنگام بالا كشيدن به پيستون وارد مي كند تا سوزن سرنگ از شريان خارج نشود. در اين صورت كمترين تكان و جا به جايي سرنگ را در شريان خواهيم داشت . همچنين با هپارينه بودن سرنگ، نتايج اندازه گيري داده هاي تست ABG تا حدودي يكسان سازي شده و قابل قياس با يكديگر مي شوند. و تا انتهاي فرايند نمونه گيري، فرد نمونه گير نبض را لمس مي كند.