در اين مطالعه اثر تنظيم‌كننده‌هاي رشد بر كال زايي و ايجاد تنوع سوماكلونال گياه دارويي ريواس (.Rheum ribes L) در شرايط كشت درون شيشه اي بررسي شد. آناليز ژنتيكي پس از استخراج DNA و با استفاده از نشانگر ISSR انجام شد. بيشترين تعداد نوار چند شكل مربوط به آغازگر IS14 با 8 نوار چند شكل و كمترين تعداد نوار چند شكل مربوط به آغازگر IS11 با سه نوار چند شكل بود. ميانگين درصد چندشكلي 2/48 و ميانگين تعداد نوارهاي چند شكل به ازاي هر واحد سنجش برابر 2/5 نوار بوده است. در مورد نشانگرهاي ISSR هر واحد سنجش معادل يك آغازگر مي باشد. بيشترين مقدار Polymorphic Information Content، 5/0 و مربوط به آغازگر IS15 و ميانگين PIC محاسبه‌شده در اين تحقيق 41/0 بود. نتايج حاصل از تجزيه به مؤلفه هاي اصلي نشان دهنده تغييرات موجود توسط مؤلفه اول و دوم (82/53 درصد) و (82/20 درصد) مي باشد. گروهبندي ژنوتيپ‌ها به روش تجزيه خوشه اي و با استفاده از الگوريتم UPGMA انجام شد. در اين مطالعه، ضريب تشابه DICE داراي آمار t منتل برابر 035/3 و بالاترين ضريب همبستگي كوفنتيك 92/0 بود كه نشان دهنده برازش خوب و همبستگي بالا بين ماتريس هاي تشابه و دندروگرام نهايي بر اساس ضريب تشابه DICE مي باشد

موسير Allium stipitatum گياهي تك لپه از تيره نرگس Amaryllidaceae و جنس آليوم يكي از مهمترين و اقتصادي¬ترين سبزي¬هاي پيازي در ايران است، اين گونه خوراكي بوده و از خصوصيات دارويي بسيار مهمي برخوردار است. استفاده از كشت بافت به¬منظور تكثير انبوه و توليد تجاري گياه موسير بومي ايران تاكنون گزارش نشده است. در اين پژوهش روش تكثير درون شيشه اي كارآمد به منظور تكثير گونه A. stipitatum از طريق تكثير صفحه پايگاهي پياز بررسي شد. در ابتدا ريزنمونه¬هاي صفحه پايگاهي پياز به منظور استقرار بر روي دو محيط كشت MS و ½MS با غلظت-هاي مختلف هورمون¬هاي BAو NAA و IAA و زغال فعال كشت شدند. نتايج نشان داد بيشترين تعداد ساقه (66/4) در محيط كشت حاوي 1 ميلي¬گرم در ليتر هورمون BA به همراه 5/0 ميلي¬گرم در ليتر NAA به¬دست آمد. همچنين بيشترين رشد طولي ساقه¬ها (32/6 سانتي¬متر) در تيمار هورموني حاوي 2 ميلي¬گرم در ليتر BA و 1 ميلي¬گرم در ليتر NAA مشاهده شد. بيشترين تعداد ريشه (66/1) و همچنين بيشترين طول ريشه¬ها (55/2 سانتي¬متر) در تيمار هورموني حاوي 1 ميلي¬گرم در ليتر IAA به همراه 1 گرم بر ليتر زغال فعال به¬دست آمد. به¬منظور سازگاري گياهان از تيمارهاي مختلف كوكوپيت، پرليت و پيت موس استفاده شد كه تنها 60 درصد گياهان كشت شده در تيمارهاي كوكوپيت، پرليت و پيت موس با نسبت¬هاي (1:1:1 و 1:2:1) زنده ماندند و به گلخانه انتقال و به¬طور طبيعي در گلخانه رشد نمودند. اين پژوهش مي¬تواند راه گشايي براي تكثير سريع اين گياه در حال انقراض باشد.