روش انعقاد و لخته‌سازي يكي از مهمترين و پركاربرد ترين روش‌ها جهت تصفيه پساب‌هاي صنعتي مي باشد كه در آن از ظرفيت موادي شيميايي به نام منعقدكننده و كمك‌منعقدكننده در جذب آلايندگي‌هاي موجود در پساب استفاده مي‌شود. فرايند انعقاد و لخته‌سازي فرايندي است كه طي آن ذرات معلق و كلوئيدي در محيط آبي با اضافه نمودن مواد شيميايي، ناپايدار و به هم پيوسته شده و با ته‌نشين شدن از آن محيط جدا مي‌شود. ماده‌ي شيميايي مورد نظر منعقدكننده ناميده مي‌شود كه به دو گروه آلي و معدني تقسيم مي‌شود. از آنجايي كه هزينه تامين اين مواد در برخي موارد بسيار بالا بوده و از سوي ديگر ميزان مصرف اين مواد نيز بالا مي باشد، هزينه بهره‌برداري زيادي را بر تصفيه خانه‌هايي كه از اين روش بهره مي گيرند، تحميل مي‌كند. استفاده از لجن شيميايي تصفيه‌خانه ها مي تواند به عنوان راه‌حل مناسبي جهت كاهش هزينه‌هاي مربوط به خريد منعقدكننده و كمك‌منعقدكننده باشد. از طرف ديگر با توجه به اينكه مديريت لجن حاصله يكي از مهمترين دغدغه‌هاي مديران تصفيه خانه‌ها مي باشد، با استفاده از اين روش حجم لجن توليد شده در تصفيه خانه كاهش يافته و آبگيري آن به نحو بهتري انجام مي‌گردد. مبناي علمي انجام چنين كاري را در دو عامل مي توان خلاصه كرد: الف) استفاده از استعداد جذب كنندگي لخته‌هاي ايجاد شده در مراحل قبلي است كه ممكن است از منعقدكننده‌هاي خام اوليه نيز بيشتر باشد، ب) بهبود در عملكرد فرآيند انعقاد و لخته سازي از طريق افزايش جامدات معلق ناشي از لجن برگشتي. در اين اختراع مواد شيميايي تزريقي از لجن واحد انعقاد و لخته‌سازي جهت تصفيه پساب‌هاي صنعتي ساخته شد و همچنين تاثير دما را نيز بر آن مورد بررسي قرار گرفت. شاخص هاي مورد بررسي دو عامل «جامدات معلق كل» (TSS) و «شاخص حجمي لجن» (SVI) مي‌باشد. در نهايت نيز با ساخت مدل رگرسيوني از كل فرآيند تاثير عوامل مختلف بر فرآيند محاسبه شده و حالت بهينه مشخص گرديده است. نتايج حاصل از اين اختراع نشان مي‌دهد كه با به كارگيري لجن شيميايي مي توان مصرف مواد شيميايي را تا يك ششم كاهش داده و نيز منجر به آبگيري بهتر لجن تصفيه‌خانه و مديريت آسان‌تر آن شد.