پوشش پودري نانو كامپوزيت PP/MMt برروي فولاد ساده كربني بروش الكترواستاتيك پاششي

چسب هاي ساختاري به چسب هاي گرما سخت گويند كه داراي استحكام مكانيكي و مقاومت شيميايي بالاتري نسبت به چسب هاي معمولي مي باشند و جايگزين روش هاي مكانيكي پيچ ها پرچ ها و جوش هاي نقطه اي در اتصال قطعات محصولات صنعتي محسوب مي شوند. اين چسب ها معمولا به صورت دو جزئي بوده كه جزء اول شامل مونومر عوامل چقرمه كننده آغازگرها عوامل شبكه اي كننده و در جزء دوم فعال كننده و شتاب دهنده ها هستند كه براي اولين بار به صورت جامد تهيه شدند. اين گونه چسب ها با انجام پليمريزاسيون زنجيره اي راديكالي و با استفاده از سيستم هاي ردوكس و در دماي محيط پخت مي شود. در چسب هاي ساختاري با مخلوط شدن دو جز پليمر شدن آغاز و گرانروي محيط افزايش مي يابد و با تشكيل اتصالات عرضي فرايند پخت انجام مي شود. براي افزايش كارايي اتصالات مي بايستي سطح سطوح جهت اتصال آماده شوند. از معايب اين چجسب ها ترد بودن آنها پس از فرايند پخت مي باشد بنابراين آنها را به وسيله ي عوامل چقرمه كننده مانند رابرها اصلاح مي كنند از ذرات رابر به عنوان متوقف كننده رشد ترك كه موجب افزايش انرژي شكست و استحكام ضربه اي است استفاده مي شوند.