تومورهاي ناحيه شكمي و ريه اغلب تحت تاثير حركت تنفسي جابجا مي شوند كه موجب عدم قطعيت در تعيين موقعيت دقيق هدف درزمان تصويربرداري سي تي اسكن ومتعاقبا انجام راديوتراپي مي شود. اين عدم قطعيت منجر به افزايش حاشيه درمان راديوتراپي براي پوشش مي شود، بنابراين حجم بيشتري از بافت سالم اطراف هدف در معرض دوز بالا قرار مي گيرد.بنابراين يك روش مناسب براي كاهش دادن اشعه تابيده شده به بافت سالم و تمركز بر روي دادن اشعه به بافت تومور ،استفاده از كمربند كنترل تنفس است.كمربند كنترل تنفسي سيگنالي متناسب با تنفس بيمار مي دهد كه ميتوان ميزان جابه جايي تومور را تخمين زد تا بتوان در بازه ي مشخصي از سيكل تنفسي پرتو درماني را انجام داد و بافت هاي سالم اطراف تومور را از برخورد اشعه حفظ كرد.