مهندسي بافت چندي است كه به عنوان يك رويكرد جديد درطب ترميم جايگاه خاصي را بدست آورده است. تاكنون روش هاي مختاف دارويي و سلول درماني با انواع مختلف سلول هاي بنيادي به علت ايجاد تحريك سيستم ايمني و تومورزايي نتوانسته موفقيت چشم گيري را بدست آورد. لذا تحقيقات در سال هاي اخير در زمينه مهندسي بافت به سمت استفاده از داربست هايي طبيعي مشابه به بدن سوق داده شده است. هدف از انجام اين پروژه ساخت داربست اسفنجي با استفاده از ماتريس پرده پريكارد با روش خشكايش انجمادي است. به علت اينكه در سكته هاي قلبي قسمتي از عضله قلب دچار آسيب شده و از ذست مي رود بهترين جايگزين براي آن استفاده از پچ هاي قلبي است كه ماتريس آن نزديكترين مشابهت به ماتريس قلب را داشته باشد كه در اين پروژه از پرده پريكارد استفاده شد. پرده پريكارد پس از آسلولار شدن تبديل به ژل پريكارد مي شود و ژل با روش خشكايش انجمادي به اسفنج تبديل مي شود. اين اسفنج ميتواند در زمينه كاربردهاي مهندسي بافت قلب كاربردهاي بسياري داشته باشد.

در اين اختراع، در مرحله‌ي اول براي تهيه‌ي پلي‌يورتان‌هاي برپايه‌ي آلژينات، پيش‌پليمرهاي مختوم به گروه‌هاي ايزوسياناتي از واكنش مقادير معيني از تركيبات دو يا چندعاملي داراي گروه‌هاي ايزوسيانات و هيدروكسيل، حاصل گرديدند. سپس مقدار مناسبي از يك يا چند زنجيرافزاينده‌ي دي‌الي يا دي‌آميني به همراه مشتقات محلول آلژيناتي در حلال‌هاي آلي با پيش‌پليمر مذكور واكنش داده شدند. در نهايت، داربست مورد نظر در طي فرايند ريخته‌گري حاصل گرديد. پس از شناسايي شيميايي داربست‌هاي تهيه شده، طبيعت زيست‌سازگار اين پليمرها با آزمون‌هاي مختلف زيستي اثبات گرديد. اين داربست‌ها مي‌توانند به عنوان يك جايگزين مناسب در مهندسي بافت پوست كاربرد داشته باشند.

مهندسي بافت چندي است كه به عنوان يك رويكرد جديد درطب ترميم جايگاه خاصي را بدست آورده است. تاكنون روش هاي مختلف دارويي و سلول درماني با انواع مختلف سلول¬هاي بنيادي به علت ايجاد تحريك سيستم ايمني و تومورزايي نتوانسته موفقيت چشم¬گيري را بدست آورد. لذا تحقيقات در سال هاي اخير در زمينه مهندسي بافت به سمت استفاده از داربست¬هايي طبيعي مشابه به بدن سوق داده شده است. هدف از انجام اين پروژه ساخت داربست اسفنجي با استفاده از ماده خارج سلولي عضله با روش خشكايش انجمادي است. به علت اينكه در ضايعات ماهيچه¬اي قسمتي از عضله دچار آسيب شده و از دست مي¬رود بهترين جايگزين براي آن استفاده از پچ¬هايي است كه ماتريس آن نزديكترين مشابهت به ماتريس عضله را داشته باشد كه در اين پروژه از عضله ران رت ويستار استفاده شد. عضله پس از آسلولار شدن تبديل به ژل عضله مي¬شود و ژل با روش خشكايش انجمادي به اسفنج تبديل مي¬شود. اين اسفنج مي¬تواند در زمينه كاربردهاي مهندسي بافت ماهيچه كاربردهاي بسياري داشته باشد.