مهندسي بافت چندي است كه به عنوان يك رويكرد جديد درطب ترميم جايگاه خاصي را بدست آورده است. تاكنون روش هاي مختاف دارويي و سلول درماني با انواع مختلف سلول هاي بنيادي به علت ايجاد تحريك سيستم ايمني و تومورزايي نتوانسته موفقيت چشم گيري را بدست آورد. لذا تحقيقات در سال هاي اخير در زمينه مهندسي بافت به سمت استفاده از داربست هايي طبيعي مشابه به بدن سوق داده شده است. هدف از انجام اين پروژه ساخت داربست اسفنجي با استفاده از ماتريس پرده پريكارد با روش خشكايش انجمادي است. به علت اينكه در سكته هاي قلبي قسمتي از عضله قلب دچار آسيب شده و از ذست مي رود بهترين جايگزين براي آن استفاده از پچ هاي قلبي است كه ماتريس آن نزديكترين مشابهت به ماتريس قلب را داشته باشد كه در اين پروژه از پرده پريكارد استفاده شد. پرده پريكارد پس از آسلولار شدن تبديل به ژل پريكارد مي شود و ژل با روش خشكايش انجمادي به اسفنج تبديل مي شود. اين اسفنج ميتواند در زمينه كاربردهاي مهندسي بافت قلب كاربردهاي بسياري داشته باشد.

‏براي تهيه نانو ذرات فلوئورآپاتيت كه كه كاربرد گسترده اي در پزشكي به عنوان ماده جايگزين استخوان و دندان داشته و كاربردهاي ديگري نظير مواد جاذب زباله هاي اتمي، محيط متراكم در ستون كروماتوگرافي، ماده حامل بار الكتريكي، سنسور گازي، كاتاليست و مواد ميزبان در ليزرها دارد. روش رسوبي پيوسته با بهره گيري از محلول بافري طراحي شد. نتايج بدست آمده از تست هاي مشخصه يابي بر روي پودر هاي سنتز شده، تشكيل نانو ذرات خالص فلوئورآپاتيت با اندازه 1/9 ‏نانومتر را تاييد كرده و ثابت مي كند كه ذرات كروي به هم چسبيده حاصل اندازه اي بين ١٢٠٠ -٧٠ ‏نانومتر دارند. براي دستيابي به فاز آپاتيتي مطلوب، بايد pH ‏ راكتور را در محدوده بازي معيني حفظ كرد كه اين كار معمولا با افزايش عامل بازي توسط اپراتور و كنترل تغييرات لحظه اي بوسيله دستگاه pH ‏ سنج انجام مي پذيرد اين در حاليست كه در روش معرفي شده در اين اختراع نيازي به كنترل pH ‏ و دما در طول فرآيند نيست. بنابراين با استفاده از اين روش، تهيه نانو ذرات فلوئورآپاتيت ساده تر اقتصادي تر بوده و خودكفايي ملي در توليد فلوئورآپاتيت به صورت انبوه و صنعتي را ميسر مي سازد.

مهندسي بافت چندي است كه به عنوان يك رويكرد جديد درطب ترميم جايگاه خاصي را بدست آورده است. تاكنون روش هاي مختلف دارويي و سلول درماني با انواع مختلف سلول¬هاي بنيادي به علت ايجاد تحريك سيستم ايمني و تومورزايي نتوانسته موفقيت چشم¬گيري را بدست آورد. لذا تحقيقات در سال هاي اخير در زمينه مهندسي بافت به سمت استفاده از داربست¬هايي طبيعي مشابه به بدن سوق داده شده است. هدف از انجام اين پروژه ساخت داربست اسفنجي با استفاده از ماده خارج سلولي عضله با روش خشكايش انجمادي است. به علت اينكه در ضايعات ماهيچه¬اي قسمتي از عضله دچار آسيب شده و از دست مي¬رود بهترين جايگزين براي آن استفاده از پچ¬هايي است كه ماتريس آن نزديكترين مشابهت به ماتريس عضله را داشته باشد كه در اين پروژه از عضله ران رت ويستار استفاده شد. عضله پس از آسلولار شدن تبديل به ژل عضله مي¬شود و ژل با روش خشكايش انجمادي به اسفنج تبديل مي¬شود. اين اسفنج مي¬تواند در زمينه كاربردهاي مهندسي بافت ماهيچه كاربردهاي بسياري داشته باشد.