در حال حاضر تمام بذور جهت مصارف كشاورزي و تغذيه اي همان بذر معمولي مي باشد كه خصوصيات كيفي (فيزيولوژيكي و بيوشيميايي) پايين تري نسبت به بذور پيش تيمار شده (پرايمينگ) دارند. خصوصيات كيفي پايين بذر در مبحث كشاورزي، با افزايش حساسيت گياه به شرايط نامساعد محيطي مزرعه منجر به مصرف بيش از حد بذر در مرحله كاشت و كاهش عملكرد نهايي محصول در واحد سطح مي گردد. همچنين ارزش تغذيه اي بذور معمولي به دليل قابليت قابليت هضم پذيري پائين و سطح آنزيم ها و ويتامين هاي پائين تر، بسيار كم مي باشد. به منظور بالا بردن كارائي بذور مصرفي در زراعت و افزايش ارزش تغذيه اي محصولات كشاورزي از تكنيك پرايمينگ سبز مي توان استفاده نمود. بدين منظور ابتدا بذور تحت تيمار هيدروهاردنينگ (مقاوم سازي بذور با رطوبت) (غوطه‌ور كردن بذور به مدت 12 ساعت در آب و تكرار مجدد اين عمل) قرار مي گيرد. سپس اين بذور جهت تيمار اسكوربات پرايمينگ (پيش تيمار بذور با ويتامين C) به مدت 24 ساعت در محلول 1/0 ميلي مولار (17 ميلي گرم درليتر) اسيد اسكوربيك غوطه ور مي شود و در نهايت جهت خشك كردن بذور از روش ترمال هاردنينگ (مقاوم سازي بذر با دما) (قرار دادن بذور به مدت 24 ساعت در شرايط سرما (دماي 20- درجه سانتي گراد) و سپس به مدت 24 ساعت در شرايط گرما (دماي 40 درجه سانتي گراد)) استفاده مي گردد. در پايان بذور خشك تيمار شده در وكيوم بسته بندي و تا زمان استفاده در دماي پايين (8 درجه سانتي گراد) ذخيره مي شود. استفاده از تيمار پرايمينگ سبز روي بذر غلات و حبوبات منجر مي شود سطح فعاليت هاي آنزيمي، پروتئيني و ويتامين ها در بذر افزايش يابد. اين امر در نهايت در مبحث زراعي منجر به افزايش مقاومت غلات و حبوبات به عوامل نامساعد محيطي در مرحله اوليه رشد گياه و در مبحث تغذيه اي منجر به افزايش سطح پروتئين ها، ويتامين ها و آنزيم هاي آنتي اكسيدان در بذر و دانه گردد.