مهندسي بافت به عنوان بستري نويد بخش در سال‌هاي اخير راهكارهاي جديدي براي بازسازي بافت‌هاي آسيب ديده يا از دست رفته مانند بافت استخوان ارائه داده است. روش هاي سنتي ترميم بافت هاي آسيب ديده استخواني مانند اتوگرافت با داشتن معايبي از قبيل عوارض موضعي، آسيب هاي عصبي، از دست دادن خون و عفونت و در آلوگرفت خطر واكنش انتقال بيماري، رد استخوان پيوندي و تحريك سيستم ايمني نيز به چالش كشيده شده اند. مهندسي بافت استخوان به عنوان يك روش موثر براي درمان آسيب هاي استخواني، در سال هاي اخير مورد توجه گسترده محققان قرار گرفته است. هدف مهندسي بافت بازسازي بافتهاي آسيب ديده با تركيب سلولها با مواد داربست متخلخل انجام مي شود. داربست ها الگوهايي براي بازسازي بافت هستند و بايد داراي چسبندگي سلول و پايداري مكانيكي مناسب در طول دوره استفاده باشند. در اين اختراع از داربست كيتوسان-كوئرستين جهت تسريع در ترميم بافت استخوان از دست رفته استفاده شد. داربست مورد استفاده داراي ويژگي هايي نظير تخلخل مناسب جهت رشد سلول‌، زيست سازگاري بالا و اندازه منافذ مناسب جهت تبادل مواد مغذي ومواد زائد با سلول‌ها بود.