در چند دهه گذشته، استفاده از پليمرهاي مصنوعي و پلاستيكي در بسته بندي مواد غذايي به طور قابل توجهي افزايش يافته است، كه منجر به تجمع حجم عظيمي از ضايعات پلاستيكي تجزيه ناپذير و ايجاد مشكلات زيست محيطي شده است چرا كه صدها سال طول مي كشد تا آنها به طور كامل تخريب شوند. به نظر مي رسد با جايگزيني مواد پلاستيكي نفتي با پليمرهاي زيست تخريب پذير مي توان از بروز اين مشكلات جلوگيري كرد، اما مواد زيست تخريب پذير داراي مقاومت كمي در برابر رطوبت و نفوذ گاز دارند و از نظر خواص مكانيكي نيز ضعيف ترند. ژلاتين با هدف توليد فيلم مانع مناسبي در مقابل نفوذ گازها در مقايسه با ديگر پليمرهاي زيستي است و ويژگي خاصي دارد كه براي بسته بندي بسيار مهم است در حقيقت، فرايند توليد فيلم هاي ژلاتين نسبتا ساده است و به اين ترتيب نيازي به شرايط ويژه اي براي خشك كردن و تشكيل فيلم ها نيست، با اين وجود، چالش اصلي اين است كه از ويژگي هاي هيدروليكي اين فيلم ها نبايد غافل شد زيرا آنها به رطوبت و آب حساس هستند كه با استفاده از نانو ذرات و اتصال دهنده عرضي مي¬توان كارايي فيلم¬هاي ژلاتيني را بهبود داد. در اثر فعاليت¬هاي ميكروارگانيسم¬ها و توليد متابوليت¬هاي ميكروبي pH محيط تغيير مي¬كند. هدف در اين مطالعه توليد فيلم¬ بسته بندي هوشمند نشانگر pH، بر پايه ژلاتين با ويژگي¬¬هاي ساختاري و مكانيكي بهبود يافته توليد خواهد شد. در اثر فعاليت¬هاي ميكروارگانيسم¬ها و توليد متابوليت¬هاي ميكروبي pH محيط تغيير مي¬كند.