زمينه فني اصلي طرح ارائه شده، علم پزشكي و بيومكانيك بوده كه در نهايت محصول غايي با رشته ارتوپدي فني ارتباط مستقيم خواهد داشت. بيان مسئله: مفصل ساب تالار در حين راه رفتن، به ترتيب در ابتدا و انتهاي فاز ايستايي وارد پرونيشن و سوپينيشن مي‌گردد. اين توالي حركت مفصل ساب تالار حين راه رفتن، كمترين ميزان مصرف انرژي و فرايند تخريبي مفاصل اندام تحتاني را حين راه رفتن به ارمغان مي‌آورد. در افراد مبتلا به صافي كف پا، اين حركات مختل شده و مفصل ساب تالار قادر به انجام سوپينيشن نخواهد بود. بنابراين مصرف انرژي راه رفتن افزايش يافته و به مرور زمان با تخريب مفاصل اندام تحتاني همراه خواهد بود. عارضه صافي كف پا به صورت معمول از طريق كفي‌هاي استاتيك درمان مي‌گردد. اين گونه از كفي ارتوپديك، ارتفاع قوس طولي داخلي پا را افزايش داده و منجر به سوپينيشن مفصل ساب تالار مي‌گردد. بدين ترتيب نقص ايجاد شده در اثر صافي كف پا جبران مي‌گردد. اما استفاده از اين نمونه كفي ارتوپديك، علي رغم جبران سوپينيشن، امكان پرونيشن مفصل ساب تالار در ابتداي مرحله ايستايي راه رفتن را مختل مي‌نمايد. در نتيجه با وجود استفاده از اين كفي ها، امكان ايجاد فرايند هاي تخريبي مفاصل همچنان وجود خواهد داشت. كفش ارتوپديك طرح تهران دايناميك بوده و علاوه بر افزايش قوس طولي داخلي پا و ايجاد سوپينيشن مفصل ساب تالار در انتهاي فاز ايستايي، قادر به كاهش ارتفاع قوس طولي داخلي و ايجاد پرونيشن مفصل ساب تالار در ابتداي فاز ايستايي نيز بوده و بنابراين تمام حركت طبيعي مفصل ساب تالار را بازسازي مي‌نمايد. در نهايت مي‌توان چنين ادعا نمود كه: كفش ارتوپديك طرح تهران قادر به بازسازي هر چه كامل تر بيومكانيك طبيعي اندام تحتاني بوده و امكان ايجاد فرايندهاي تخريبي را تا بيشترين حد امكان كاهش مي‌دهد.