از آنجايي كه ضايعات لاستيك و پلاستيك ساليان سال در محيط باقي مانده و قابل تجزيه بيولوژيكي نيستند، زيانهاي وسيعي را متوجه محيط زيست خواهند كرد. با توجه به رشد شهرنشيني، توليد زباله افزايش يافته است و روز به روز بيشتر خواهد شد. يكي از آسيب‌هاي زيست محيطي پسماندهاي شهري موضوع تايرهاي فرسوده و پلاستيكهاي ضايعاتي مي باشد كه قابل پذيرش توسط محيط زيست نيست و به دنبال يافتن روشهايي براي مديريت اين موضوع هستند. از طرفي دستيابي به يك سوخت ارزان و كارآمد يكي از دغدغه هاي دائمي صنايع است و صنايع توليد برق نيز با مقدار زياد مصرف و نيز نرخ بالاي رشد تقاضا، از اين موضوع مستثني نيستند. اين موضوع باعث مي گردد استفاده از پسماندهاي لاستيكي و پلاستيكي به عنوان يك سوخت مورد توجه صنايع قرار گيرد. در مورد بسياري از مواد موجود در زباله بازگشت به طبيعت زمان زيادي طول مي كشد و اين مواد سالها باعث آلودگى و آسيب به محيط زيست مي شوند. كيسه ها و ظروف پلاستيكي امروزه يكي از بزرگ ترين مشكلات زيست محيطي هستند. پلاستيك غير قابل تجزيه است و كيسه هاي نايلوني حدود ٣٠٠ سال در محيط باقي مي‌مانند. با توجه به مشكلاتي كه در قسمت قبل به آن اشاره شد، گروه از دانشجويان دانشگاه هاي صنعتي شربف و دانشگاه تهران، اقدام به ارايه راهكاري جهت مديريت اين نوع پسماند نموده است. بر همين اساس، طرح دستگاه "تبديل لاستيك و پلاستيك به روغن سوختي" ارايه شده است. كه در ادامه در مورد جزييات آن توضيح داده خواهد شد. اين مجموعه شامل يك كوره است كه با تنظيم دما و فشار يك فرايند شيميايي در آن انجام مي‌شود. سيستم كاملا بسته است و پسماند آن نيز بر حسب نوع خوراك به كار رفته نوعي تركيب كربني است؛ مثلا اگر خوراك سيستم تاير باشد، كربن بلك، روغن سوختي و سيم بدست مي‌آيد و اگر پلاستيك باشد، كك است كه هر يك از اين پسماندها نيز در صنايع مختلف كاربرد دارند. سيستم بازيافت و تبديل ضايعات لاستيكي و پلاستيكي به صورتي طراحي شده كه مي‌توان بدون نياز به هيچ گونه آماده‌سازي (به جز خرد كردن) تركيبي از ضايعات را حتي همراه آب و شن و ماسه و فلزات وارد كوره كرده و محصول مورد نظر را استحصال كرد. دركارخانه، تايرهاي ورودي و پلاستيك‌هاي زائداتي وارد به ابعاد كوچك تبديل و سپس توسط تسمه نقاله به ورودي راكتور انتقال داده مي شوند. در ادامه از طريق يكسري شير وارد قسمت فوقاني كوره مي شوند. در كوره موادخام گرم مي شوند. طراحي رآكتور به گونه اي است كه از ورود اكسيژن جلوگيري مي كند. از قسمت فوقاني رآكتور، گاز و بخار آب و نيز بخارات نفتي جمع آوري مي شوند تا سپس از يكديگر جدا شوند. در ستون جداسازي نيز روغن سوختي و گاز متان حاصل مي شود كه قبل از ذخيره سازي خنك و خشك مي شوند. البته لازم به ذكر است، يكي از ويژگي هاي اصلي اين دستگاه اين است، كه بر خلاف دستگاه هاي بازيافت ديگر، كه در مقابل مواد ناخالص ورودي به شدت حساس هستند، اين دستگاه مي تواند عمليات را به راحتي انجام دهد و در انتها در مرحله تصفيه نهايي، ناخالصي ها از سيستم جدا گردد.