در سال هاي اخير، متخصصان با تعداد فزاينده اي از بيماراني روبرو هستند كه از زخم ها و سوختگي ها رنج مي برند؛ زخم هايي كه به سختي درمان مي شوند. در طي ترميم زخم، زخم پوش از محل آسيب ديده محافظت نموده و به بازسازي بافت هاي درم و اپيدرم كمك مي كند. هدف اصلي اين پژوهش، ساخت يك سيستم نوين با رهايش كنترل شده است كه ترميم زخم را نيز بهبود ببخشد. اين زخم پوش از 2 لايه ي به هم چسبيده تشكيل شده است. اين لايه ها شامل يك لايه غشاي پلي كپرولاكتوني متخلخل است كه سلول هاي فيبروبلاست روي آن كشت شد؛ اين غشاي پلي كپرولاكتوني با فيلم سيليكا/ كيتوسان حاوي دارو پوشش داده مي شود. غشاي پلي كپرولاكتوني به روش وارونگي فازي و فيلم هيبريدي كيتوسان / سيليكا از كيتوسان و تترااورتوسيليكات (TEOS) كه آغازگر واكنش سل ژل است، سنتز مي شوند. فيلم كيتوسان / سيليكا حاوي داروي ليدوكايين هيدروكلرايد است. رهايش كنترل شده ليدوكايين هيدروكلرايد از اين سيستم كامپوزيت بررسي شد. همچنين غشاي كامپوزيت با اندازه گيري زاويه تماس آب روي سطح (WCA) ، ميكروسكوپي نيروي اتمي (AFM)، ميكروسكوپي الكتروني روبشي (SEM)، مشخصه يابي شده تا خواص مرفولوژيكي و ميزان ترشوندگي آن معلوم شود. در ضمن، به كمك آناليز FTIR پيوند هيدروژني ميان SiO2 و كيتوسان را ثابت كرديم. رفتار مكانيكي و تورم سيستم در مايع شبيه ساز زخم (PECF) را، نشان داده و در نهايت، سميت سلولي و چسبندگي سلولي نيز به ترتيب، با آزمون MTT و بررسي سلول هاي فيبروبلاست به كمك SEM و رنگ آميزي ارزيابي شد. اين سامانه رهايش دارو، بازده نزديك به μg/(ml.〖cm〗^3 ) 10 دارد؛ اضافه كردن پلي‌اتيلن گلايكول با وزن مولكولي 1500 توانست نرخ رهايش دارو را افزايش و زاويه تماس آب غشاي پلي‌كپرولاكتوني را كاهش داد كه در نتيجه سامانه حاصل، براي رهايش دارو و كشت سلول مناسب‌تر است. براساس نتايج حاصله از آزمون‌هاي برون تن، اين غشاء نانوكامپوزيت مي‌تواند براي ترميم زخم مفيد باشد.