يك مبحث بسيار مهم در تحقيقات مواد و شيمي، خوردگي فلزات است كه داراي اهميت بسيار زياد در صنايعي كه با مواد سروكار دارند از قبيل صنايع نفت و گاز، پالايشگاه‌ها، خودروسازي، داروسازي و غيره است. اهميت خوردگي از تمام تاثيراتي كه خواهد گذاشت، بيشتر از لحاظ اقتصادي مورد توجه است و به‌طور ميانگين به ميزان سه درصد توليد ناخالص ملي يك كشور هزينه بردار است. خوردگي براي بسياري از مواد فلزي و غيرفلزي تحت شرايط گوناگون اتفاق مي‌افتد اما چون كه در صنايع بيشتر از تجهيزات و وسايل فلزي، بخصوص آلياژ‌هاي آهن از قبيل فولاد ضد زنگ و فولادكربني بسيار استفاده مي‌شود، خوردگي فلزات داراي اهميت بيشتري است. براي جلوگيري از خوردگي روش‌هاي متنوعي از سوي متخصصين اين امر ارائه شده است كه از‌اين‌بين مي‌توان به پوشش‌ها و رنگ‌ها، روش‌هاي الكتروشيميايي، انتخاب مواد مناسب و تغيير در محيط عملكردي، اشاره كرد. انتخاب روش جلوگيري از خوردگي با تغيير در نوع فلز، شرايط قرارگيري فلز و هدف بهره‌برداري از آن، قابل تصميم‌گيري است. يكي از روشهاي پركاربرد در صنايعي مانند نفت و گاز يا داروسازي و پليمر، تغيير در محيط عملكردي است كه به اين منظور تركيباتي به ميزان اندك به محيط اضافه مي‌كنند تا سرعت واكنش خوردگي را كاهش و حتي متوقف كنند. به اين تركيبات بازدارنده خوردگي مي‌گويند. اين تركيبات اغلب موادي آلي يا معدني هستند. گروهي از اين تركيبات آلي بازشيف ناميده مي‌شوند و از تراكم آلدهيد و كتون بدست مي‌آيند كه به‌دليل سنتز آسان، قيمت ارزان و عملكرد بالا در اين زمينه پركاربرد خواهند بود. مشتقات بنزوهيدرازيدي معرفي شده در گروه تركيبات بازشيف قرار مي‌گيرند و تاثير بازدارندگي آنها بر خورگي فولادكربني اندازه‌گيري و گزارش شده است.