توده اي شدن پروتئين ها مهم ترين جنبه ناپايداري پروتئين ها مي باشد كه تقريباَ در تمامي مراحل توسعه يك داروي پروتئيني ممكن است بروز نموده و مي تواند باعث كاهش فعاليت، محلوليت و تغيير ايمونوژنيسيتي آن شود. داروي اينترفرون آلفا-2 بتا براي درمان طيف وسيعي از بيماري هاي ويروسي و سرطان ها كاربرد دارد، اما به دليل پايداري ضعيف اين بيومولكول، توسعه يك شكل دارويي پايدار از اينترفرون آلفا همچنان به عنوان يك چالش بزرگ مطرح بوده و گزارشاتي وجود دارد كه نشاندهنده افزايش ايمني زايي به دنبال تجويز فرآورده هاي آن و به دليل توده‌اي شدن مي باشد. در اين اختراع كارايي اكتوئين به عنوان يك اكستريموليت محافظت كننده اينترفرون آلفا-2 بتا از ناپايداري‌هاي فيزيكي، بويژه توده‌اي شدن، در برابر اعمال استرس هاي دمايي و مكانيكي با استفاده از روش هاي آناليز متعددي مورد بررسي قرار گرفت. نتايج روش هاي مختلف كروماتوگرافي، كدورت سنجي، الكتروفورز و آناليز اندازه ذره‌اي نشاندهنده كاهش توده اي شدن در حضور اكتوئين در برابر استرس هاي به كار رفته بود. نتايج مطالعات بررسي ساختار دوم و سوم پروتئين نيز حاكي از پايداري پروتئين در برابر استرس هاي اعمال شده در حضور اكتوئين مي باشد. در مجموع نتايج اين مطالعات نشان داد كه اكتوئين به عنوان يك اكسپيان بسيار موثر مي‌تواند در غلظت‌هاي پايين، پروتئين دارويي اينترفرون آلفا-2 بتا را در برابر استرس هاي حرارتي و مكانيكي محافظت نمايد.

اينترفرون ها از جمله پروتئين هاي درماني هستند كه داراي مشكل ناپايداري مي باشند. پايداري ضعيف اينترفرون ها موجب افزايش احتمال تخريب پروتئين در طي فرآيند هاي مختلف داروسازي شده و به دليل افزايش احتمال اثرات ايمني¬زايي و عدم يكنواختي دوز تجويز شده در حين درمان، مشكل ساز مي باشد. توده اي شدن پروتئين در اين بين مي تواند باعث كاهش فعاليت، حلاليت و تغيير ايمني¬زايي آن شود. با توجه به اهميت باليني و همچنين رويكرد تحقيقاتي و توليدي كه براي تهيه و فرمولاسيون اين پروتئين در تمامي دنيا و از آن جمله در ايران وجود دارد، در اين اختراع اينترفرون آلفا به عنوان يك داروي مدل براي بررسي فعاليت بيولوژيكي و توده اي شدن در مطالعات پايداري انتخاب شده و ضمن استفاده از روشهاي معتبر براي آناليز كيفي و كمي پروتئين در محلول، امكان حفظ فعاليت بيولوژيكي و كنترل توده اي شدن آن با استفاده از سالوت هاي سازگار مورد بررسي قرار گرفت. آزمون تعيين پوتنسي نشان داد كه استفاده از سالوت هاي سازگار مي تواند به صورت معني داري باعث حفظ فعاليت بيولوژيكي پروتئين در برابر استرس هاي اعمال شده شود. نتايج روش هاي مختلف SE-HPLC، كدورت سنجي، SDS-PAGE و DLS نشاندهنده كاهش توده اي شدن در حضور هيدروكسي اكتوئين در برابر استرس هاي به كار رفته بود. نتايج مطالعات اسپكتروپلاريمتري دورنگ نمايي دوراني و اسپكتروفلوريمتري نيز حاكي از پايداري ساختار دوم و سوم پروتئين در برابر استرس هاي اعمال شده در حضور هيدروكسي اكتوئين مي باشد. در مجموع نتايج اين مطالعات نشان داد كه هيدروكسي اكتوئين به عنوان يك اكسپيان بسيار موثر مي‌تواند در غلظت‌هاي پايين، پروتئين دارويي اينترفرون آلفا-2 بي را در مطالعات پايداري در برابر استرس ها، پايدار نمايد.