در دهه¬هاي اخير تلاش¬هاي زيادي با بهره¬گيري از تكنيك¬هاي پبشرفته و نوين آموزشي براي افزايش بازدهي صورت گرفته، تا روش¬هاي كليشه¬اي و سنتي آموزش شنا جايگزين روش‌هاي بديع و مبتني بر نيازهاي فردي و اجتماعي نابينايان شود. واضح است كه وقتي فرد، به¬راحتي صداي مربي خود را بشنود، عملكرد بهتر وكم¬هزينه¬تر (انرژي و زمان) در مهارت مورد نظر دارد، از سوي ديگر به¬علت تفاوت در محيط يادگيري ارتباط كلامي و شنوايي به¬كلي وجود ندارد. مشكلات و معضلاتي ازجمله عدم¬تشخيص محيط، موقعيت و عدم تعادل در آب باعث كاهش عملكرد شناگران نابينا در رشته شنا مي¬گردد. هندزفري-هدست ضد آب راديوي كه با بلت راديويي سينكرونايز شده به گوش شناگر نابينا وصل مي¬شود، اين بلت حساس به دو كابل الكتريكي موجود در دو¬طرف خط شنا بوده و از هر طرف كه شناگر به اين دو كابل نزديك شود صداي هشدار به فرد داده مي¬شود. اين هشدار نزديك-شدن توسط دو صفحه حساس به جريان الكتريكي به فرد به كمك هندزفري-هدست، القا مي¬شود. همچنين از طريق سيستم راديويي، مربي مي¬تواند توضيحات كامل در مورد نحوه شنا و جزئيات شنا را به شناگر نابينا انتقال دهد. همچنين با تغيير موضع، تغييرات شناگر به¬وسيله كنترل¬گرها در حافظه ذخيره شده و در آناليز حركتي شناگر استفاده مي¬گردد.