اين بدنه تركيبي از سيليس، گچ ، تركيبات فلاكس و مينرالازر است كه هر كدام خاصيتي را با توجه به كاربرد تأمين مي كند. 40% - 25% گچ 45% - 30% سيليس 30% - 15% فلدسپار 15% - 10% افزودني و مينرالايزر روش ساخت بدنه بسيار ساده و با استفاده از قالبگيري مي باشد. خاصيت ذاتي گچ باعث شكل پذيري دقيق بدنه مي شود. ضمن اينكه به خاطر حضور سيليس و مواد ديگر و از همه مهمتر فرايند پخت و سينترينگ زير دماي 1200 درجه سانتي گراد استحكام قطعه نسبت به بدنه هاي گچي خام موجود افزايش چشم گيري دارد. از آنجا كه زيبايي ظاهري براي اين قطعه از اهميت ويژه اي برخوردار است و با توجه به پرت خروجي ناشي از تجزيه گچ در پروسه سينترينگ فرمولاسيون لعاب نيز از حساسيت خاصي برخوردار است.

هيدروكسي آپاتيت داراي تركيب شيميايي مشابه با بافت سخت بدن است و از زيست فعالي و زيست سازگاري عالي برخوردار است اگر چه اين ماده به دليل چقرمگي و استحكام شكست كم در كاشتني هاي تحت بار كمتر كاربرد دارد اما مي توان از آن به عنوان پوشش روي كاشتني هاي فلزي مانند تيتانيم استفاده كرد. ضمن اينكه از طريق كامپوزيت كردن با تركيباتي چون زير كونيا عيب فوق بهبود مي يابد. در اين پروژه دو فرايند Micro Arc Oxidation و Electrophoretic deposition به طور همزمان جهت رشد لايه هايzro2-HAp-Tio2 روي زير لايه ي تيتانيوم به كار گرفته شد. لايه ها تحت شرايط خاصي سنتز شده و شرايط بهينه براي تركيب الكتروليت زمان رشد و ولتاژ اعمالي بدست آمده است. الكتروليت مورد استفاده حاوي نمك هاي بتا گليسرو فسفات استات كلسيم فسفات سديم و زير كونيا در غلظت هاي مختلف مي باشد. آناليزهاي SEM,AFM يك سطح زبر با ساختار متخلخل را نشان داد. براساس نتايج آناليزهاي XRD و XPS لايه ها عمدتا شامل فازهاي آناتاز هيدروكسي آپاتيت زير كونياي مونوكلينيك و زير كونياي تتراگونال بودند. ذرات زير كونياي نانو سايز (20 - 60 نانومتر) هم در سطح و هم در عمق لايه پراكنده شده بود. تكنيك تلفيقي MAO/EPD به عنوان يك روش كارآمد براي ساخت سيستم هاي چند فازي Zro2-HAp-Tio2 در زمان كوتاه معرفي مي شود.