‏حسگرهاي گازي و يا شيميايي به دليل كاربرد وسيع شان در كارخانه، صنعت، نظارت زيست محيطي، داروسازي و ... توجه فراواني را در دنياي علم به خود جلب نموده اند. بطور كلي، وظيفه و روش كار حسگرها، جذب، تشخيص و دفع مولكول هاي گازي روي يك ماده حساس مي باشد و كاملا مشخص است كه هرچه سطح ويژه ماده حساس بيشتر باشد، سطح تماس بين مولكول هاي گازي و حسگر افزايش يافته كه به افزايش قابل ملاحظه حساسيت آن مي انجامد. پيشرفت هاي اخير در فناوري نانو، زمينه ساز ظهور و بروز نسل جديدي از حسگرها با حساسيت بالا، قابليت حمل راحت تر، قيمت پايين و توان مصرفي كم شده است. ‏در ميان نانو مواد به كار رفته در ساخت حسگرها، نانولوله هاي كربني به دليل خواص بسيار ويژه الكترونيكي و جذب خود، بهترين پاسخگويي را دارا مي باشند. در اين اختراع نيز از نانولوله هاي كربني چند ديواره براي ساخت حسگرهاي گازي استفاده شده است. از آنجا كه عامل دار كردن نانولوله ها خواص آنها را به طرز شگفت آوري ارتقاء مي دهد، در اينجا نيز براي ساخت حسگر گازي از سه نوع نانولوله كربني چند ديواره عامل دار شده با: (1) اسيدهاي كربوكسيليك، ( ٢ ‏) آمين نوع اول ‏(دودسيل آمين) و ( ٣ ‏) آمين نوع دوم (اكتادسيل آمين) به عنوان ماده حساس استفاده شده است. طراحي حسگرها برحسب تغييرمقاومت بوده است. گاز هدف در اين پژوهش، مخلوط گاز طبيعي حاوي H2S ‏ با غلظت ppm ‏ 160 مي باشد. در بررسي حساسيت يك حسگر، متغيرهاي مختلفي از جمله دماي گاز مورد توجه است كه در اينجا ، اثر تغيير دما ( ºC ٨٠ ‏- ٢۵ ‏) بر روي شيوه رفتار و قدرت پاسخگويي حسگرهاي اختراع شده، مورد بررسي قرار گرفته است. نتايج بدست آمده از قراردادن حسگرها در معرض گاز هدف در دماهاي مختلف، حاكي از آن است كه در دماهاي پايين، آمين ها نوسانات حساسيت، داراي بالاترين درصد پاسخگويي نسبت به حضور گاز نسبت به ساير حسگرها مي باشند و در دماهاي بالاتر اين نانولوله هاي كربني چند ديواره هستند كه بيشينه ميزان حساسيت را دارا هستند. به طور كلي حسگرهاي ساخته شده در دماهاي مختلف براي رديابي گاز هاي سمي مانند H2S ‏كه حتي مخلوط با گاز طبيعي هستند، بسيار مناسب ميباشند وميزان بازيافت و تكرار پذيري خوبي دارند.