‏عنوان اين پژوهش، اصلاح سطحي نانوذرات سيليكا با گليسيدوكسي پروپيل تري منوكسي سيلان ( GPS ‏) و ‏بررسي اثرهاي آن در بهبود ويژگيهاي فيزيكي و مكانيكي رزين اپوكسي است. زمينه فني پژوهش، بهبود ‏خاصيت پراكندگي نانو ذرات و استفاده از خاصيت تقويت كنندگي آن در رزين ها و پليمرها است. نقصهاي ‏پيشين كه اين اختراع در جهت بر طرف كردن آن ها عمل مي كند شامل شكل مقاومت در برابر سايش، تعادل ‏بين انعطاف پذيري و نرمي، سازگاري درمقابل تغييرات فصلي و ايجاد خاصيت پراكندگي در توليد نانو ذرات است. ‏براي نيل به اهدافي كه برطرف كننده كليه اين مشكلات باشد در اين پژوهش براي اولين بار از ´´گليسيدوكسي ‏پروپيل تري متوكسي سيلان´´ GPS) ‏) با غلظت بهينه استفاده شده و پس از به كارگيري نانوسيليكاي NS ‏اصلاح شده در غلظت مناسب در بافت رزين اپوكسي، خاصيتهاي مكانيكي و فيزيكي در جهت بررسي حصول ‏اهداف سنجيده شد. مشاهده ها حاكي از اثر مطلوب NS ‏بر روي خواص رزين اپوكسي بوده كه GPS ‏ پيوندي ‏هم در شرايط بهينه اين مطلوب بودن را شدت مي بخشد. نتايج تستهاي FTIR SEM .TGA ‏ مقاومت سايشي، ‏قدرت كشش و شفافيت عبوري حاكي از بهترين بودن نمونه ‏بود كه اين نتايج نشان مي دهند كه با وجود تاثير مثبت GPS ‏ در پيوند به NS ‏, غلظت كمينه آن مطلوب تر مي باشد و همچنين مقدار نانوسيليكاي اصلاح شده به كار رفته در بافت رزين اپوكسي هم در صورت ‏كمتربودن نتيجه بهتري را حاصل مي كند. از كاربردهاي اين نتيجه، صفحه هاي نمايشي براي قطعات ‏الكترونيكي دستي، ديسكهاي فشرده، لنزهاي چشم پوششي سبك و پنجره هاي ايمني بدون مشكل سايش ‏گذشته و همچنين انعطاف پذيري، نرمي، عدم جذب آلودگي و كثيفي، و مقاومت در برابر مشكلات ناشي از ‏تغييرات فصلي در پوششها است.