ريشه گياه شيرين بيان خشك توسط آسياب پودر شد وبه مدت چند روز در آب مقطر خيسانده شد.براي جدا سازي گليسيريزين از عصاره مايي واين ماده با استفاده از اسيد قويتري ترسيب شد وبا استفاده از دستگاه سانتريفوز گليسرسزين ته نشين شده جدا شد .گليسيريزين پس از استخراج بصورت پودر خشك آماده استفادهدر فرمولاسيون شد.براي تهيه ژل نيمي ازآب موجود در فرمولاسيون به سديم كربوكسي متيل سلولز افزوده شده وبراي باز شدن كامل پليمر در آب توسط همزن بهم زده شد.سپس دارو وگليسريزين در مابقي آب و پروپيلن گليكول حل شد.سپس فاز آبي به آرامي بر روي پايه ژل ريخته شده وهم زده شد.

در روكشدهي ميكروسوسپانسيوني در ساخت سامانه دارورساني اسموتيك با غشاي متخلخل (Controlled Porosity osmotic Pump, CPOP) برخلاف روكشدهي رايج محلول براي اولين بار ماده يا مواد ايجاد كننده تخلخل بصورت نامحلول و سوسپانسيون در مايع روكش استفاده شده است. براي انحلال اين پليمر در مايع روكش بايستي از يك حلال آلي با قطبيت پايين مانند استون يا تركيبي از حلال هاي غير قطبي استفاده ميشود.جزء اصلي در فرمولاسيون غشاي اين سيستمها ماده يا مواد ايجاد كننده تخلخل (Pore formers) است كه براي آزادسازي دارو بايدمحلوليت آبي بالايي داشته باشند. مشكل فني ساخت اين نوع قرصها در تهيه محلول روكش آنها است كه دو ماده غير قطبي و قطبي با خصوصيات انحلال كاملا متفاوت بايد در يك حلال يا يك تركيب حلال حل شوند. بطوريكه از ماده ايجاد كننده كاملا محلول در آب در مقادير مناسب نمي توان در فرمولاسيون مايع روكش استفاده نمود. مشكل دوم اينكه مقدار ماده تخلخل زايي را كه مي توان در سامانه حلال حل كرد بعلت محلوليت آبي محدود مي باشد و مشكل سوم اينكه طيف محدودي از مواد ايجاد كننده تخلخل، با روشهاي قبلي در سامانه هاي اسموتيك قابليت استفاده را دارند.

سامانه اسموتيك مونوليتيك با هسته متورم شونده SEOP براي داروهاي با محلوليت آبي پايين سامانه اي كاملا نوين با رهش كنترل شده و خصوصيات فارماسيوتيكال مناسب فرموله شده است. در سيستمهاي اسموتيك مونوليتيك موجود, آب از غشاي نيمه تراوا به داخل نفوذ و دارو (با محلوليت آبي بالا تا متوسط) را حل مينمايد. با ورود آب و افزايش فشار اسمزي داروي حل شده از سوراخ غشا با سرعت يكنواخت خارج ميشود. در سامانه اختراعي ما ذرات حل نشده دارو در يك ژل هيدروفيل سوسپانسيونه ميشوند. براي جلوگيري از بهم چسبيدن ذرات دارو و احتمال انسداد سوراخ از مواد سوسپانسيون كننده و تركننده در فرمولاسيون هسته مركزي استفاده ميگردد. اين مواد باعث تر شدن سريع تر ذرات دارو متعاقب ورود آب به سامانه شده و از بهم چسبيدن آنها جلوگيري مينمايند. آب پس از نفوذ توسط پليمرهاي هيدروفيل بكار رفته در فرمولاسيون هسته سامانه جذب شده و ژل يكنواخت با ويسكوزيته مناسب را ايجاد مينمايد. ذرات ميكرونيزه دارو داخل ژل ايجاد شده توسط ماده تر كننده يك ژل سوسپانسيون يكنواخت ايجاد مينمايند كه با سرعت ثابت و به علت افزايش حجم داخلي (با نيروي ناشي از تورم پليمر) به بيرون آزاد ميشوند.

استفاده از سورفكتانت غيريوني به عنوان ماده ايجاد كننده تخلخل در طراحي سيستم اسموتيك باغشاي متخلخل روشي كاملا نوين ميباشد. در حال حاضر ماده تخلخل زا مورد استفاده در غشاي سامانه از بين مواد هيدروفيلي مانند گليسرين، سوربيتول يا پليمرهاي هيدروفيل مانند پلي اتيلن گلايكولها انتخاب ميشود كه سبب افزايش زمان تأخير آزاد سازي دارو، كاهش مقاومت مكانيكي غشا و افزايش باقيمانده دارو داخل سامانه در پايان رهش مي گردد. استفاده از سورفكتانت غيريوني با مكانيسم كاهش سطحي سبب افزايش سرعت ترشدن غشاي نيمه تراوا ونفوذ سريعتر آب بداخل غشا شده و در نتيجه زمان تاخير آزادسازي دارو از سامانه هاي اسموتيك و باقيمانده دارو را كاهش ميدهند.همچنين اين مواد با افزايش قابليت انعطاف غشا مقاومت آن را در برابر فشار داخل سامانه افزايش داده و از متلاشي شدن غشا و خروج ناگهاني دارو وايجاد عوارض جانبي جلوگيري مينمايند.سورفكتانت هاي غيريوني با دارا بودن خاصيت اختلاط همزمان در محيط هاي آبي وآلي در مايع روكش غشاي نيمه تراوا كه آلي مي باشد حل شده و باعث سهولت در روكش دهي ميشوند.