شكست كاتاليستي بستر سيالي هيدروكربنهاي نفتي با بالاترين بازدهي

‏كراكينگ كاتاليستي بستر سيالي يكي از مهمترين واحدهاي پالايشگاه هاي نفتي است به طوري كه قلب پالايشگاه خوانده مي شود. خوراك ورودي واحد كه توسط پيش گرمكن به حالت گاز تبديل شده در ابتداي راكتور رايزر با كاتاليزور احيا شده داغ تماس مي يابد. به محض تماس واكنش كراكينگ شروع مي شود. گاز ورودي در طول واكنش، كاتاليزور را تا انتهاي راكتور رايزر حمل مي كند. سپس توسط جداكننده هاي گاز جامد محصول از كاتاليزور جدا مي شود. محصول براي تفكيك وارد برج ديگري مي گردد. كاتاليزور كه طي واكنش، فعاليت خود را توسط كك هاي تشكيل شده در سطح، از دست داده است از پايين وارد پوسته مي شوند. در اين حين اكسيژن با فشار معيني وارد پوسته مي گردد و با كاتاليزور مخلوط مي شود و بستر را به حالت سيالي در مي آورد. اكسيژن، كاتاليزور را به بالاي پوسته هدايت مي كند. در ميان مسير مخلوط سيال با مواد جامد جاذب سريع انرژي مايكروويو با حرارت بالا تماس مي يابند و كك تشكيل شده روي سطوح كاتاليست مي سوزد و كاتاليزور احيا مي گردد. اين برخورد جريان سيال را متلاطم مي كند، سپس كاتاليزور از گازهاي حاصل از احتراق جدا مي گردد. قسمت ري سايكل به منظور جداسازي موثر و جلوگيري از خروج كاتاليزور در سيستم تعبيه شده است. سپس كاتاليزور براي انجام مجدد واكنش به ابتداي راكتور رايزر باز مي گردد. گازهاي حاصل از احتراق، هم دماي مورد نياز واكنش را تامين مي كنند و هم افت دماي راكتور رايزر را به منظور افزايش توليد محصول كاهش مي دهند كه اين موضوع بهترين حالت انتگراسيون حرارتي در واحد كراكينگ كاتاليستي را به اجرا در مي آورد. انرژي مايكروويو و مواد جاذب حداكثر احياي كاتاليزور را فراهم مي آورند و همچنين شرايط عملياتي واحد را كاهش مي دهند.