عنوان اين اختراع شامل سنتز كامپوزيت MoSi2 – SiC بوسيله آلياژسازي مكانيكي وعمليات حرارتي مي باشد و طبق طبقه بندي بين المللي اختراعات، زمينه فني در بخش ج، زير بخش متالوژي قرار مي گيرد. اصولا در كاربردهاي گوناگون صنعتي و نظامي نياز روزافزون و اساسي به موادي وجود دارد تا جهت بهبود بازدهي انرژي، مقاومت خوبي به دماهاي بالا داشته باشد. قطعات و موادي كه نياز به كار در دماي بالا دارند، بايد علاوه بر حفظ بسياري از خواص استحكامي و فيزيكي لازم، مقاومت به اكسايش عالي، مقاومت به خزش و هدايت كالكتريكي مطلوب نيز داشته باشند، به منظور ايجاد تعادل بين تمام اين خواص بهينه، بخش قابل توجهي از تحقيقات بر روي توسعه مواد جديد متمركز شده است؛ بويژه تركيبات كامپوزيتي، نقطه عطف اهداف تحقيقاتي محسوب گرديده است. تركيب MoSi2 به دليل دارا بودن خواص منحصر به فردي نظير نقطه ذوب ومقاومت به اكسيداسيون عالي در دماي بالا، مقاومت سايشي عالي، قابليت ماشين كاري وهزينه توليد نسبتا پايين، هدايت الكتريكي وحرارتي بالا، چگالي نسبتا پايين و ضريب انبساط حرارتي نسبتا پايين مورد توجه است. اما در دماهاي پايين استحكام و تافنس شكست و در دماهاي بالا مقاومت آن به خزش پايين مي باشد. با استفاده از يك ماده ثانويه مثل SiC وتركيب آن با MoSi2 در قالب يك كامپوزيت مي توان اين محدوديت ها را كاهش داد. كامپوزيت MoSi2 – SiC داراي پتانسيل بالايي براي كاربردهاي سازه اي در گستره دمايي 1600-1200 درجه سانتيگراد است در محيط هاي اكسيدي. افزودن SiC به MoSi2 باعث افزايش و بهبود خواص مكانيكي مثل سختي، استحكام خمشي،مدول الاستيك، داكتيليتي، مقاومت سايشي و خزشي، تافنس شكست و مقاومت به اكسيداسيون در دماي بالاي MoSi2 گرديده است. كامپوزيت MoSi2 – SiC بدليل دارا بودن اين خواص توانسته بسياري از نيازهاي كار در دماهاي بالا را برطرف سازد و كاربردهاي متنوعي در صنايع مختلف، از جمله المان هاي حرارتي كوره هاي دما بالا، پره بيروني درپوش هواي موتور توربين گاز فضاپيما، اجزاي داغ موتورهاي ديزلي، مشعل هاي گازي صنعتي، غلاف هاي محافظ در سنسورهاي دماي بالا (ترموكوپلها) ، لانس هاي فلزات مذاب و فرآوري شيشه ايجاد مي كند. بر اساس محاسبات ترموديناميكي اساس تشكيل MoSi2 – SiC واكنش بين پودرهاي موليبدن و سيليسوم طبق واكنش زير است: Mo + 2Si => MoSi2 + SiC

عنوان اين اختراع شامل ´´توليد پودر دي سيليسايد موليبدن´ مي باشد. طبق طبقه بندي بين المللي اختراعات، زمينه فني در بخش ج، زير بخش متالورژي قرارمي گيرد. كار در دماي بالا در بسياري از بخش هاي اصلي صنعت از قبيل توليد و فرآوري مواد، مهندسي شيمي، توليد انرژي الكتريكي، حمل و نقل و هوا فضا اهميتي ويژه دارد. بنابراين بخش قابل توجهي از تحقيقات بر روي توسعه مواد جديد دما بالا متمركز شده است و تركيبات مختلفي به منظور رفع نيازهاي دما بالا پيشنهاد كرديدند، اما هر يك داراي ضعف هاي مختلفي مثل دانسيته بالا، عدم تحمل دمايي و مقاومت به اكسيداسيون مناسب تا . دماهاي بالا، نياز به پوشش دهي و سرد شدن در حين عمليات و مقرون به صرفه نبودن توليد هستند. تركيب بين فلزي M0Si2 ‏به دليل دارا بودن خواص منحصر به فردي نظير نقطه ذوب بالا، مقاومت به كسيداسيون و خوردگي عالي در دماي ‏` بالا، پايداري در شرايط مختلف خورنده، مقاومت سايشي خوب بدليل سختي و مدول الاستيك بالا، قابليت ماشينكاري، هزينه نسبتا پايين، هدايت الكتريكي و حرارتي بالا، چكالي نسبتا پايين و ضريب انبساط حرارتي نسبتا بايين مورد توجه قرار گرفته است. دي سيليسايد موليبدن بدليل دارا بودن اين خواص توانسته بياري از نيازهاي كار در دماهاي بالا را برطرف سازد و كاربردهاي متنوعي در صنايع مختلف، از جمله المان هاي حرارتي كوره هاي دما بالا، پره بيروني درپوش هواي موتور توربين كاز فضاپيما، اجزاي داغ موتورهاي ديزلي، مشعل هاي گازي صنعتي، غلاف هاي محافظ در سنسورهاي دماي بالا(ترموكوپلها)، لانس هاي فلزات مذاب و فراوري شيشه ايجاد كند. بر اساس محاسبات ترموديناميكي اساس تشكيل دي سيليسايد موليبدن، واكنش بين پودرهاي موليبدن و سيليسيم طبق واكنش زير است: ؟؟ با فرض سيستم آدياباتيك حداقل دماي لازم براي انجام اين واكنش طبق روابط ترموديناميكي 1681C مي باشد، كه به دليل فعال سازي و ريزترشدن پودرهاي اوليه در اثر فرايند آلياژسازي مكانيكي، دماي انجام واكنش بالا كاهش يافته و در نتيجه امكان تشكيل تركيب دي سيليسايد موليبدن در دماهاي پايين تر (حدود 1000C ) تسهيل مي گردد.