براي مهار كردن ماهيچه ها در فرآيند تزريق موم و از طرفي قرار گرفتن در محل دقيق پيش بيني شده در مدل طراحي شده، از موم حل شونده استفاده شده است. اين موم نقش موقعيت دهنده را در تزريق نهايي موم بازي مي كند و پس از اين مرحله در آب حل مي شود. به اين ترتيب ماهيچه هاي موقعيت دهي شده پس از اين مرحله و تا مراحل نهايي ريخته گري (قالب گيري سراميكي، اتوكلاو، پخت و ذوب ريزي) ديگر نيازي به موقعيت دهي ندارند و محل ماهيچه هاي اشاره شده پس از ريخته گري دقيق همان كانال هاي خنك كاري پره مي باشند.

در حال حاضر قالب هاي سراميكي بعد از فرآيند ريخته گري دور ريخته مي شوند. در اين اختراع از قالب هاي سراميكي استفاده شده در ريخته گري دقيق، مجددا به عنوان بخشي از مواد در ساخت قالب ها استفاده شده است. در مرحله طراحي، از مواد نو (حالت معمول خط) و مواد بازيافتي در دو حالت مختلف، براي ساخت نمونه هاي آزمايش و قالب هاي سراميكي استفاده شدند. نتايج آزمايش هاي صورت گرفته بر روي نمونه ها، قالب ها و همچنين قطعات ريخته گري شده نشان مي دهد، مواد بازيافتي با موفقيت مي توانند در ساخت قالب استفاده شوند.

با توجه به اينكه حضور اكسيژن در سوپرآلياژها منجر به افت طول عمر تنش گسيختگي ميشود و نيز اكسيژن ميتواند به شكل اكسيد در مرزدانه‌ها تجمع كند و سبب كاهش خواص مكانيكي سوپرآلياژ به ويژه در دماهاي بالا شود، كه اين مهم براي قطعاتي مانند پره‌هاي توربين بسيار حائز اهميت است، لذا كاهش مقدار اكسيژن در سوپرآلياژهاي ريختگي همواره مورد توجه بوده است. عدم وجود دستورالعمل كاهش مقدار اكسيژن سوپرآلياژ ريخته شده به كمك كوره ذوب تحت خلأ القايي و نياز به ساخت شمشهايي با ميزان اكسيژن زير ppm 10 موجب شكل گيري اين اختراع شد. به منظور ساخت شمش سوپرآلياژهاي پايه نيكل با بهره‌گيري از مجموعه‌اي از آزمايش‌ها و محاسبات ترموديناميكي و سينتيكي، روشي اقتصادي و فناورانه ارائه شده است. اين روش دربردارنده مجموعه‌اي از دستورالعمل‌ها و رويه‌ها است، كه با اجراي دقيق آن علاوه بر دستيابي به سوپرآلياژ پايه نيكل با تركيب دلخواه، مي‌توان ميزان اكسيژن را به كمتر از ppm 10 و ميزان عناصر جزئي مضر در شمش را به مقادير بسيار اندك كاهش داد.