در سال هاي اخير به علت افزايش مصرف پلاستيك ها، سنتز پليمرهاي زيست تخريب پذير افزايش يافته است و از آنجا كه اين مواد مي توانند به عنوان يك محافظ فيزيكي محصول عمل نمايند، با ايجاد شرايط فيزيكوشيميايي مناسب منجر به افزايش زمان ماندگاري موادغذايي مي گردند. اما به دليل شكنندگي و ضعف خصوصيات ديگر از قبيل ويژگي هاي مكانيكي، سدي و مقاومت حرارتي پايين، ميزان كارايي آنها براي استفاده در بسته بندي هاي موادغذايي كاهش مي يابد. در نانوكامپوزيت ابداعي، آگار به دليل خاصيت زيست تخريب پذيري، سازگاري با محيط زيست، مقاومت مكانيكي بالا و مقاومت آبي متوسط به عنوان پليمر پايه در نظر گرفته شد و از نانوذرات سلولز نيز به دليل تجديدپذيري و ويژگي هاي فيزيكوشيميايي خوب و همچنين قيمت پايين، دسترسي راحت، وزن كم، ابعاد در مقياس نانو و ويژگي هاي مورفولوژي منحصر به فرد به عنوان عامل تقويت كننده خواص مكانيكي و فيزيكي استفاده شده است. همچنين جهت ايجاد خواص ضد ميكروبي در نانوكامپوزيت حاصل از اسانس مرزه به عنوان يك تركيب طبيعي استفاده گرديد. بنابراين نانوكامپوزيت تهيه شده بدليل دارا بودن خواص مكانيكي و فيزيكي مطلوب و همچنين داشتن اثر ضد ميكروبي در بسته بندي و نگهداري مواد غذايي مي تواند مورد استفاده قرار گيرد.