با توجه به گسترش روزافزون مصرف مواد مخدر صنعتي و به خصوص شيشه و مشتقات آن و شباهت ظاهري اين مواد مخدر با ديگر تركيبات عادي كه مورد مصرف روزانه قرار مي¬گيرند نياز به دستگاه و فرايندي كه بتواند تشخيص را ارزان و سريع انجام دهد بسيار بالاست. از طرف ديگر نياز مراجع مانند نيروي انتظامي، مامورين فرودگاه، مسئولين آزمايشگاه ها و... جهت شناسايي سريع مواد مكشوفه جهت تصميم گيري هاي لازمه نيز ضرورت وجود چنين فرايندي را تاكيد مي كند. همچنين با در نظر گرفتن اهميت آگاهي از نوع ماده مخدر مورد مصرف توسط فرد جهت تصميم گيري براي مراحل بعدي درمان و توصيه هاي لازم توسط تيم پزشكي و تيم درمان به بيماران معتاد، شناسايي سريع و آسان ماده ي مكشوفه با دقت بالا تاثيري غيرقابل انكار دارد كه وجود كيت تشخيص سريع و قابل دسترسي براي اين مراكز مي تواند تا حد زيادي اين مشكل را براي مراكز اين چنيني حل كند. هدف اصلي در اجراي اين طرح ارايه روشي سريع و ارزان است كه به راحتي و در مدت زمان كم براي همه ي مراكز قابل اجرا باشد. كروماتوگرافي لايه نازك thin layer chromatography (TLC) يكي از تكنيك هاي موجود و روز دنيا براي جداسازي و شناسايي انواع مواد مي باشد كه روشي سريع (كمتر از 30 دقيقه) حساس (كمتر از يك ميلي گرم از ماده تست شونده مورد نياز است)، داراي قابليت تغيير در فازهاي ثابت و متحرك كه نتيجه اش توانايي تشخيص گستره ي وسيعي از يك ماده مي باشد و هم چنين روشي است ارزان. تكنيك TLC روي يك صفحه شيشه اي، آلومينيومي و پلاستيكي كه از نظر شيميايي بي اثر هستند و توسط يك لايه جذبي نازك 25/0 ميلي متري از ماده اي جاذب كه معمولا سيليكاژل مي باشد پوشيده شده است، انجام مي شود كه اين فاز ثابت نام دارد. فاز متحرك حلال يا تركيبي از حلال ها مي باشد كه با خاصيت دوپينگي در فاز ثابت حركت مي كند. فاز متحرك همان حلال با 3 تركيب و نسبت متفاوت تهيه مي شود. فاز متحرك در فاز ثابت حركت مي كند و ماده اي كه قرار بوده است شناسايي گردد بر اساس سرعت حركت مواد تشكيل دهنده اش جدا مي گردد. حلال ها را جداگانه به تانك TLC اضافه مي كنيم و كاغذ TLC را به مدت 5 دقيقه در تانك قرار مي دهيم و درب تانك را مي گذاريم تا فضاي تانك از بخار حامل اشباع گردد. براي شروع آزمايش مي بايست حلال استاندارد را با غلظت تقريبي 1 و 2 ميلي ليتر در متانول تهيه شود. ماده ي مورد آزمايش را با غلظت 1و 5 ميلي ليتر در متانول تهيه مي شود و به علت اينكه ما از خلوص ماده مورد آزمايش اطلاعي نداريم مي توان اين غلظت را بسته به مورد افزايش داد. اگر ماده ي مورد آزمايش قرص بود آن را خورد كرده و در متانلو حل مي كنيم و استفاده مي كنيم اگر به شكل كپسول بود محتواي داخل آن را در متانول حل مي كنيم و استفاده مي كنيم و اگر محلول بود بطور مستقيم جهت شناسايي به كار مي بريم. دو نقطه 1 , 5 ميلي ليتر از استاندارد با فاصله 1 سانتي متر بروي كاغذ TLC مي گذاريم. (به اين عمل اصطلاحا لكه گذاري گفته مي شود). عمل لكه گذاري مي بايست بدون هيچ آسيبي به كاغذ TLC صورت گيرد. عمل لكه گذاري مي بايست با فاصله 2 سانتي متر از انتهاي كاغذ و 5/1 سانتي متر از كناره هاي كاغذ فاصله داشته باشد. قطر لكه گذاشته شده نبايد از 2 ميلي متر بيشتر باشد. لكه ها پس از خشك شدن در فضاي آزمايشگاه درون تانك TLC قرار مي گيرند. مدت قرار داشتن كاغذ TLC در تانك تا زمان پخش شدن لكه ها ادامه پيدا مي كند. سپس آنرا از تانك بيرون مي آوريم. پليت ها بايد خشك شوند و حلال در آنها وجود نداشته باشد. در اين مرحله محلول كه براي ظاهر سازي لازم هستند بر اساس روش زير تهيه مي شوند: محلول A: محلول 1% از Fast Block K در آب تهيه مي كنيم. محلول B : 1 N NaoH پليت ها را با محلول A اسپري ميكنيم با اين محلول متامفتامين و ديگر مشتقات آن به سرعت تغيير رنگ مي دهند سپس پليت را با محلول B اسپري ميكنم و در صورت وجود داشتن آمفتامين تغيير رنگ ظاهر مي شود. پليت را خشك مي كنيم و يكبار ديگر با محلول A اسپري مي كنيم، تغيير رنگ متامفتامين با شدت بيشتري نمايان مي شود. با مقايسه با نمونه با شاهد به وجود آمفتامين و متامفتامين پي مي بريم. بعد از ظاهر سازي لكه، لكه ها را با مداد علامت گذاري مي كنيم و Rf را مي سنجيم. Rf=(لكه توسط شده طي مسافت ميزان)/(لكه يافته انتشار مسافت ميزان) با مقايسه رنگ و Rf ماده ناشناخته با لكه ي شاهد مي توان وجود آمفتامين و متامفتامين تا حد زيادي مطمئن بود.