طناب در زمان آموزش جنبه بصري نداشته و آموزش در حال حاضر صرفا با كمك سوت يا صداي مربي و صداي برخورد طناب به زمين مي باشد كه هم امري خسته كننده و هم با خطاي ناشي از عدم شنيدن صداي مربي يا ايجاد فاصله زماني بين فرمان مربي و انجام فرد طناب زن مواجه خواهيم بود. طناب هاي فعلي موجود دربحث آموزش، كمكي به هماهنگي و ريتم پذيري فرد خصوصا فرد مبتدي نمي كنند. لذا هدف طراحي و ساخت وسيله اي براي كمك به آموزش طناب زني، جذب مخاطب به اين رشته ورزشي و در واقع هدفمندكردن اين رشته ورزشي از طريق بكارگيري فناوري ونوآوري در دسته طناب و كنترل آن از راه دور توسط مربي با برنامه ريزي روي تغيير رنگ طناب مي باشد.