يكي از روش هاي تشخيص بيماري مورد توجه در مجامع علمي، تشخيص بيماري از طريق تجزيه نمونه هاي بازدم انسان است. اين روش شباهت زيادي به تشخيص بيماري از طريق نمونه خون را دارد. در روش تشخيص بيماري بوسيله نمونه خون، نمونه خون بيمار توسط سرنگ جمع آوري مي گردد. در روش تشخيص بيماري بوسيله بازدم هم نمونه تنفسي بيمار توسط دستگاه ابداع شده جمع آوري مي شود كه با توجه به كاربرد دستگاه عنوان اختراع \\" دستگاه نمونه گيري بازدم \\" نام گذاري شده است. با توجه به زمينه كاربرد اين دستگاه، جمع آوري بازدم بيماران يكي از مسائل اصلي در اين شاخه از علم پزشكي است. حال نحوه جمع آوري بازدم هر بيمار نيازمند يك دستگاهي است كه وقتي فرد بيمار بازدم خود را آزاد مي كند حداكثر نمونه بازدم را جمع آوري شود. دستگاه نمونه گيري بازدم وسيله اي است كه مشكل نمونه گيري بازدم بيماران را برطرف كرده و در محدوده زماني كم حداكثر نمونه حجمي بازدم را جمع آوري مي كند. حالت ايده آل براي جمع آوري نمونه بازدم و آزمايش نمونه، جهت تشخيص بيماري اين است كه، در كمترين محدوده زماني بين 5 الي 15 دقيقه حداكثر ميزان نمونه جمع آوري شده و در طي جمع آوري نمونه، گازهاي بازدم مستقيماٌ منجمد شوند يعني در روش هاي قبلي كه گازها ابتدا تبديل به مايع و سپس به جامد(منجمد) تبديل مي شد، در روش جديد مستقيماٌ از حالت گازي به جامد(انجماد) تبديل شوند. در اين حالت نمونه بازدم جمع آوري شده هيچگونه واكنش شيميائي انجام نمي دهد و نتايج آزمايش دقيق تر از روش هاي قبلي است. با استفاده از دستگاه نمونه گيري بازدم معايب روش هاي قبلي رفع گرديده و نمونه گيري در كمترين زمان و با بالاترين كيفيت انجام مي پذيرد. اساس كار دستگاه نمونه گيري بازدم را مي توان بطور ساده اينگونه بيان كرد، در زمستان وقتي شيشه هاي خانه از يك طرف با محيط بيرون(با دماي پايين) و از طرفي با محيط داخل خانه(با دماي بالا) در تماس هستند به دليل وجود رطوبت نسبي داخل خانه، بر روي سطح شيشه ها قطرات آب تشكيل مي شود و اگر فردي بازدم خود را در همان وضعيت روي سطح شيشه آزاد كند، بازدم آن فرد تبديل به مايع مي شود(تصوير زير قطرات تشكيل شده بر روي سطح شيشه را نشان مي دهد). اساس كار دستگاه نمونه گيري بازدم، به همين نحوه مي باشد با اين تفاوت كه دماي پايين محفظه نمونه گيري توسط سردكن ايجاد مي شود و محدوده دماي كاري محفظه بين منفي 20 درجه الي منفي 30 درجه سانتيگراد است كه گازهاي بازدم وارد شده به محفظه مستقيماٌ به حالت جامد تبديل (منجمد مي شوند) و در ظرف نمونه گيري جمع آوري مي شوند.

اختراع حاضر، كيت و روش اندازه¬گيري لاموتريژين در نمونه پلاسماي انساني با استفاده از نانوذرات نقره است. اين اختراع مرتبط با حوزه شيمي دارويي در زمينه اندازه¬گيري كمي دارو با استفاده از نانوتكنولوژي مي¬باشد. لاموتريژين در غلظت¬هاي پلاسمايي 54/2-24/15 ميكروگرم در ميلي ليتر از بروزتشنج هاي اوليه پيشگيري مي¬كند و در غلظت هاي بالاتر از اين محدوده عوارض جانبي متعددي ايجاد مي¬كند. پروفايل فارماكوكينتيك و فارماكوديناميك متنوع اين دارو در جمعيت هاي مختلف بيمار ضرورت شخصي سازي درمان و انجام پايش سطح درماني اين دارو را نشان مي¬دهد. از روشهاي معرفي شده براي اندازه¬گيري لاموتريژين در نمونه پلاسما مي¬توان به روش ايمني سنجي همگن، كروماتوگرافي مايع و كاپيلاري الكتروفورز اشاره كرد. اين روش¬ها از صحت و دقت خوبي برخوردار هستند اما زمان¬بر بوده و هزينه انجام آنها بسيار بالا مي¬باشد. اختراع حاضر، يك كيت شامل چهار محلول مبتني بر يك روش رنگ سنجي ساده، سريع و كم هزينه براي اندازه¬گيري لاموتريژين در نمونه پلاسما ارائه مي¬كند. در روش حاضر، ابتدا اين دارو پس از ترسيب پروتئين¬¬هاي پلاسما با روش استخراج مايع-مايع جداسازي شده و سپس با استفاده از نانوذرات نقره پايدار شده با آميدوسولفونيك اسيد و يك اسپكتروفوتومتر متداول اندازه¬گيري مي¬شود. كيت ارائه شده در كليه آزمايشگاههاي باليني و بيمارستانها براي اندازه¬گيري سطح داروي لاموتريژين در نمونه¬هاي پلاسما كاربرد دارد