سبوس برنج مهم‌ترين محصول فرعي حاصل از تبديل شلتوك به برنج سفيد و منبع باارزش سلامتي زاست. سبوس برنج حاوي چربي و آنزيم بوده و انبارداري آن، بواسطه اكسيداسيون روغن، سبب تندشدن و كاهش زمان ماندگاري سبوس مي‌گردد. بنابراين اولين مرحله استفاده از آن در مواد غذايي انجام عمليات تثبيت با رويكرد نابودي آنزيم هاي دخيل در تند شدن مي باشد. حرارت يكي از روش‌هاي مؤثر در فراوري سبوس است. با اين حال بدليل راندمان پايين قادر به پاسخگويي حجم بالاي سبوس نخواهد بود. از اين رو؛ دستيابي به تكنولوژي كه ضمن كاهش اثرآلايندگي، توليد موادي با ارزش افزوده را در بر داشته باشد، مورد نياز است. در اين پژوهش قابليت مناسب فناوري اكستروژن در توليد سبوس برنج تثبيت شده، استريل و داراي ويژگي هاي مطلوب كيفي نظير عدم فعاليت ميكروبي، آنزيمي، كاهش اسيد فيتيك، افزايش ميزان فيبر محلول و افزايش جذب آب مورد بررسي قرار گرفت. به منظور بهينه سازي شرايط توليد سبوس برنج اكسترود شده از طرح مركب مركزي استفاده شد بدين منظور تأثير رطوبت خوراك ورودي (25-18 درصد)، سرعت چرخش هليس (300-200rpm) و دماي پخت (180-50 درجه سانتي گراد) بر ويژگي هاي تكنولوژيكي (جذب آب، حلاليت، جذب چربي)، فيزيكوشميايي (پروتئين، چربي، فيبر، خاكستر، مواد معدني، اسيد فيتيك)، انبساطي (دانسيته توده، دانسيته ظاهري، بافت‌سنجي، رنگ‌سنجي، حسي، ميكروبي و ماندگاري فرآورده بررسي شد. نتايج پژوهش نشان داد بهترين شرايط جهت دستيابي بيشترين ميزان جذب آب، حلاليت، فيبر رژيمي و كمترين ميزان رنگ، اسيد فيتيك، اسيد چرب و بارميكروبي سبوس برنج اكسترود شده، شامل رطوبت 20 درصد، سرعت خوراك 40 كيلوگرم بر ساعت، سرعت چرخش ماردون 250 rpm و درجه حرارت 86 درجه سانتي گراد تعيين گرديد.