در اختراع پريز ايمن با استفاده از فنر و كليد راكر هدف اتصال محكم پريز به دوشاخه و هم برقدار شدن پريز فقط با ورود دوشاخه است و وقتي پريز (با سطح وسيع بين دو پين دوشاخه) در پريز قرار ندارد، برق پريز هم قطع باشد. بدين منظور از كليد راكر و فنري استفاده شده است كه در حالت بدون دوشاخه، كليد راكر را قطع مي كند. وقتي دوشاخه وارد پريز مي شود، همزمان يك پين را روي كليد راكر فشار مي دهد كه باعث مي شود برق (فاز) از طريق كليد راكر جاري شود. در اين زمان فنر تحت فشار قرار دارد و فنري در حالت فشرده قدرتي بيشتر از قدرت تغيير حالت كليد راكر دارد. بقيه قدرت فنر در اين حالت صرف مبارزه با اصطكاك دوشاخه و پريز مي شود بطوري كه اگر اصطكاك كم باشد، دوشاخه به بيرون رانده مي شود. پين فقط با دوشاخه عمل مي‌كند يعني نياز به سطح وسيع جهت فشردن پين است تا برق به ورودي فاز پريز وارد شود. اگر كودكي، ميخ، سيم فلزي يا گيره موي سر را در اين پريز فرو كند، دچار برق‌گرفتگي نمي‌شود چون آن پين پايين نمي‌رود. يعني انقدر سفت است كه فقط با فشار دوشاخه عمل مي‌كند.