امروزه در دنيا احداث ساختمان و سازه هاي زيربنايي با سرعت زيادي در حال انجام است. استفاده از مصالح قديمي و روش هاي سنتي ساخت ديگر جوابگوي سرعت و نيازهاي طراحي نمي باشد، به همين جهت استفاده از مصالح نوين و كارآمد به همراه تكنيك هاي نوين در ساخت و ساز امري اجتناب ناپذير محسوب مي گردد. پوكه ها، سنگدانه هاي طبيعي يا فرآوري شده اي هستند كه به دليل متخلخل بودن داراي وزن مخصوص كم مي‌باشند. اين دانه ها را مي توان به تنهايي به عنوان پركننده فضاهاي خالي به منظور كاهش وزن، عايق حرارتي و صوتي و نظاير آن در نظر گرفت. هم چنين از اين پوكه ها در ساخت فرآورده هاي سبك مانند بتن سبك نيز قابل استفاده مي باشد. طولاني بودن مسافت ميان معادن و منابع پوكه‌هاي معدني و موقعيت‌هاي استاني مصرف‌كننده اين مصالح و مشكلات حمل و نقل و محدوديت ذخاير طبيعي و معدني، به همراه وزن بالا و خواص عايقي كم، استفاده از پوكه‌هاي معدني را محدود مي‌نمايد. همچنين بلوك هاي سبك بتني به علت محدوديت هايي كه در عايق حرارتي و صوتي بودن دارند، نمي‌توانند به تنهايي پاسخگوي تمامي نيازهاي يك ساختمان باشند. با توجه به اين مشكلات به نظر مي‌رسد كه مواد بازيافتي كليدي براي تداوم توسعه جهان باشند، لذا توليد مصالح سيليسي سبك با استفاده از مواد غيرقابل استفاده و ضايعات ديگر صنايع مي‌تواند جايگزين مناسب و با ارزشي براي پوكه‌هاي معدني و بتن‌هاي سبك باشد. بنابر اين هدف از انجام اين اختراع: توليد مصالح ساختماني اعم از پوكه، بلوك، آجر، كاشي، سراميك، سنگ مصنوعي و... بر پايه مواد آمورف مي باشد كه در مقايسه با مصالح رايج بسيار پيشرفته تر و بهتر مي باشند چه اينكه اين مصالح علاوه بر سبكي، استحكام، عايق بودن نسبت به آب، حرارت، صوت، خوردگي، آتش سوزي و... را فراهم مي آورند.

در اين پروژه، هدف سنتز الكتروكاتاليست با ساختار هسته- پوسته است كه علاوه بر كاهش مقدار پلاتين مصرفي بتوان كارآيي الكترود را در واكنش كاتدي پيل سوختي (واكنش كاهش اكسيژن) افزايش داد. در ساختار هسته- پوسته، از روتنيوم به عنوان هسته و پلاتين يا آلياژ پلاتين-پالاديوم به عنوان پوسته استفاده شده است. به همين منظور دو سري كاتاليست با نسبتهاي مولي متفاوت، سري اول شامل هسته روتنيوم و پوسته پلاتين (Ru@Pt) و سري دوم شامل هسته روتنيوم و پوسته پلاتين- پالاديوم(Ru@Pt-Pd) ، با استفاده از روش آغشته سازي و هيدروترمال سنتز شده و در ساخت الكترود به كار رفت. براي شناسايي و بررسي كاتاليستها از تكنيكهاي ICP، TEMو XRD استفاده شد و براي بررسي كارآيي الكتروشيميايي آنها از تكنيكهاي CV ، LSV ، امپدانس و كرونوآمپرومتري بهره گرفته شد. مقايسه نتايج الكتروشيميايي بهترين كاتاليست هر سري با Pt/C تجاري نشان مي‌دهد كه كارآيي كاتاليست بهبود يافته ودر بهترين الكترود سري اول الكترود 110، 3 درصد و در سري دوم الكترود 231، 126 درصد جريان در 3/. ولت افزايش داشته است. كه اين بهبود كارآيي را مي‌توان به حضور هسته و تاثير مثبت آن، نسبت مولي فلزات به كار رفته به عنوان هسته يا پوسته، اندازه ذرات كاتاليست و توزيع ذرات كاتاليست روي بستر كربني نسبت داد.