در شرق ايران كه منطقه خشك و كويري و كم باراني است روابط پيچيده اي را در اين باره مشاهده مي كنيم. با توجه به كمبود منابع آب ايران، وسعت كشور، پراكندگي زمينهاي قابل كشت و هزينه بالاي تهيه و انتقال آب و ساير دشواريها، ضروري است كه براي بالا بردن بازدهي محصولات كشاورزي، از آب حداكثر استفاده به عمل آيد و از اتلاف آن جلوگيري شود. اين كار بدون توجه به اصول آبياري ميسر نخواهد بود. به جهت رفع مشكلات موجود در امر آبياري خصوصا در روشهاي سنتي از قبيل: هدر رفت آب، صرف انرژي و وقت زياد توسط آبياران و كشاورزان و رفع مشكلات عدم ديد در هنگام آبياري شبانه اقدام به ساخت دستگاه هشدار دهنده آبياري گرديد. اساس كار دستگاه بر پايه استفاده از آب به عنوان ارتباط دهنده و ماده هادي جريان در يك مدار ساده جهت روشن نمودن يك لامپ و دستگاه مولد صدا مي باشد. در ابتدا ارتفاع آبياري صفر است و براي روشن شدن چراغ و آژير نياز به وجود آب در سطح زمين است. دستگاه از يك بدنه پلاستيكي جهت استقرار در زمين و اتصال ساير قطعات و يك بخش الكتريكي جهت هشدار تشكيل شده است. در قسمت انتهاي آن چند سوراخ جهت ورود آب تعبيه شده است. (شكل شماره 2). قطبين مثبت و منفي اين مدار يكي در پايين ترين قسمت دستگاه بر روي صفحه اي فلزي كه بنام سطح مبنا خوانده مي شود، قرار ميگيرد تا در سطح زمين با آب تماس حاصل نمايد و قطب ديگر در بالاترين سطح آب مورد نياز تنظيم مي گردد(شكل شماره 3)اگر براي آبياري نياز به وجود مثلا 30 سانتيمتر آب در سطح زمين باشد، پيچ تنظيم در بالاي لوله روي عدد 30 تنظيم مي گردد. بنابراين هنگامي كه سطح آب به 30 سانتيمتر برسد، جريان برقرار شده و چراغ و آژير روشن مي گردند پيچ تنظيم داخل سوراخي روي نوار فلزي تعبيه شده است و با پيچاندن آن كل نوار فلزي و پيچ داخل شيار چلچله اي ثابت مي گردد. . كشاورز با روشن شدن چراغ وصداي آژير از آب شدن قسمتي از زمين مطلع شده وبه ابياري قسمت ديگر مي پرد ازد. در اين ميان كشاورز مي تواند به كارهاي ديگر مشغول باشد و وقت و همچنين آب هدر نمي رود.