توسعه صنايع ذوب فلزات باعث افزايش نياز بازار به كوپليمر هاي استايرن-متيل متاكريلات شده. روش پليمريزاسيون دوغابي بدليل كنترل راحت دما، كنترل اندازه و توزيع اندازه ذرات، تخليه آسان از راكتور و همچنين هزينه پائين طراحي راكتور، بمنظور پليمريزاسيون مونومرهاي وينيلي نظير استايرن، آلفامتيل استايرن ، دي وينيل بنزن و مونومرهاي آكريلاتي نظير متيل متاكريلات، بوتيل آكريلات، دي اتيل هگزيل آكريلات،... در حضور عوامل پف كننده نظير بوتان، ايزومرهاي پنتان و هگزان جهت سنتز كوپليمر فوم فنا شونده با قابليت كاربرد در صنايع ريخته گري فلزات سياه نظير آهن و فلزات سفيد نظير آلومينيوم بكار گرفته شده است. كوپليمراستايرن-متيل متاكريلات قابل انبساط با ريز ساختار مناسب در محدوده وزني 25:70 تا50:50 از پلي استايرن به پلي متيل متاكريلات و 7-10 درصد وزني از عامل انبساط نظير پنتان در محدوده دماي واكنش 60-110ºC تهيه شده است.

اختراع اخير مربوط به دانه هايي از كوپليمر استايرن/ متيل متاكريلات با نسبت هاي 40 به 60 تا 25 به 75 از استايرن به متيل متاكريلات است كه قابليت فوم شدن در اثر افزايش دما و يا كاهش فشار را دارند. پليمريزاسيون در دو مرحله دماي پايين و دما بالا انجام مي پذيرد. دماي پليمريزاسيون مرحله اول در مقايسه با بيشتر فرايندهاي تجاري توليد پلي استايرن بواسطه پخش قسمت اعظم انرژي آزاد شده بوسيله فرايند پايين مي باشد. دماي ترجيحي براي پليمريزاسيون مرحله اول بين 60 تا 80 و مرحله دوم 110 تا 125 درجه سانتيگراد مي باشد. تزريق عامل فوم كننده در مرحله دوم پليمريزاسيون انجام مي گيرد. نسبت بالايي از آب به استايرن نيز استفاده مي شود. نسبت آب به استايرن در اختراع اخير از حدود 45: 55 تا 30: 70 قسمت وزني آب به استايرن تغيير مي كند. از يك مقدار بالايي از تري كلسيم فسفات (TCP) در مقايسه با سوسپانسيونهاي پلي استايرن در اين فرآيند استفاده مي شود. محدود مناسب TCP در حدود 0/3 تا 1% وزني براساس آب مورد استفاده مي باشد. مقدار عامل فوم كننده مورد استفاده در حدود 5 الي 15% وزني منومرها مي باشد.