اگرچه سلول بنيادي درماني پوست تنوعي از مزايا را در گزارشات مدل حيواني و كارآزمايي هاي باليني نشان داده است، با اين وجود بقاي پايين اين سلول ها پس از ترانسپلنت كردن و تمايز ضيعف آنها از جمله مهمترين مشكلات در راه رسيدن به نتيجه مطلوب ترقي مي شود. مشخص شده است كه استرس اكسيداتيو و التهاب موجود در ناحيه آسيب مي تواند منجر به نرخ پايين بقا و تمايز سلولهاي بنيادي شود. پيشنهاد شده است كه سطوح آنتي اكسيداني درونزاد سلولهاي بنيادي مي تواند بر روي سرنوشت سلولي بدنبال ترانسپلنت كردن تاثير بگذارد. بطور مشابهي،‌ بنظر مي رسد كه پس از قرار دادن سلولهاي بنيادي در معرض آنتي اكسيدانت ها ميزان بقاي سلولهاي بنيادي افزايش يافته و اثرات ترميمي مناسب تري را شاهد باشيم. علاوه بر اين مطالعات نشان مي دهد كه ماكروفاژهايي با فنوتيپ M2 قابليت تعديل سازي و پايان بخشي به پاسخ ايمني حاد را دارند و براي ترميم و بازسازي بافتي بسيار ضروري هستند. بنابراين اتخاد رويكردي كه قادر به رپپليزاسيون ماكروفاژهاي M1 به سمت فنوتيپ M2 و كاهش بيان سايتوكاين هاي پيش التهابي باشد كارايي بازسازي بافت پوست را افزايش خواهد داد. داربست¬هاي نانوفيبري الكتروريسي شده حاوي تركيبات طبيعي با ويژگي هاي بهبود دهندگي زخم نظير روغن شترمرغ استراليايي (Emu oil) پتانسيل خوبي در افزايش كارايي مهندسي بافت پوست بر پايه سلول¬هاي بنيادي مي تواند داشته باشد. بر همين اساس، نانوفيبرهاي الكتروريسي PCL/PEG بر پايه روغن شترمرغ استراليايي سنتز شده توانستند ضمن افزايش نرخ بقاي سلولهاي بنيادي و حفاظت سلولهاي در برابر آسيب اكسيداتيو القا شده، تمايز آنها را به كراتينوسيت ها بطور چشمگيري باعث شوند. همچنين اين نانوفيبرهاي مبتني بر روغن شترمرغ قابليت رپلاريزاسيون ماركروفاژها به سمت كاهش سايتوكاين هاي التهابي و افزايش سايتوكاين هاي ضد التهابي را اثبات نمودند.

نانوالياف POSS-PCL-Zeolite با تكنيك الكتروريسي سنتز و به عنوان نانو اسكافلد مورد مطالعه قرار گرفتند. سلول هاي بنيادي مزانشيمي روي اين اسكافلد ها كشت شدند. در بررسي سلول ها در روزهاي قياس، شاهد چسبندگي و همچنين پراكندگي سلولي خوب روي اين اسكافلد ها بوديم. نتايج نشان دادند كه اين اسكافلدها هيچ گونه سميت سلولي نشان ندادند و نتايج حاصل از رگ زايي، كاهش استرس سلولي، زنده ماندن سلولي و همچنين تمايز استخواني اين نانوالياف به مراتب بهتر از نانوالياف POSS-PCL و PCL بود. در اين مطالعه، ژن BAX به عنوان يك ژن پرو آپوپتوز تنظيم شد، به اين معني كه اسكافلد POSS-PCL-Zeolite هيچ گونه سميت سلولي را نشان نداد. در مورد Nrf2 نيز مي توان گفت كه با كاهش بيان اين ژن، اسكافلد هيچ گونه استرس اكسيداتيو در سلول ها ايجاد نمي كند. از سيستم تشخيص راديكال آزاد DCFH براي تاييد نتيجه كاهش استرس سلولي استفاده شد. در نهايت پتانسيل رگ زايي كه پتانسيل درماني اوليه براي اين نوع سلول است با استفاده از فاكتور VEGF مورد بررسي قرار گرفت. سلول‌هايي كه مورد مطالعه قرار گرفتند، نتايج افزايش معني‌داري را براي VEGF نشان دادند.