يكي از مشكلات اساسي در مخازن هيدروكربوري بحث توليد آب و كاهش راندمان توليد ناشي از اين پديده است. با كاهش فشار مخزن در اثر توليد و با نزديك شدن مخازن به عمر بلوغ خود، توليد آب از آن‌ها افزايش مي‌يابد. آبزده شدن مخزن و توليد آب از چاه‌ها مشكلات عديده‌اي مانند كاهش ضريب بازيافت توليدي، كاهش ظرفيت تاسيسات سطح الارضي، افزايش فشار هيدرواستاتيك ستون چاه و كاهش بهره‌وري توليد هيدروكربن از چاه ايجاد مي‌كند. درميان روش‌هاي انسداد توليد آب، روش شيميايي و تزريق ژل پليمر بعنوان متداول‌ترين روش شناخته مي‌شوند. مواد متداول و رايج مورد استفاده در روش تزريق ژل پليمر، كارايي خود را در مخازن با دما و شوري بالا از دست داده و غيرقابل استفاده مي‌شوند. براي توليد ژل پليمر مقاوم نسبت به دما و شوري بالا ابتدا پليمري با اين خصوصيت توليد و سپس با استفاده از يك شبكه‌ساز آلي از آن ژل تهيه شد. براي توليد پليمر از گروه‌‌هاي عاملي استفاده شد كه قابليت پايداري در برابر دما و شوري بالا را داشته باشند. نتايج حاصل از آزمايش‌ها نشان مي‌دهد اين ژل پليمر با زمان بندش مناسب خود قابليت تزريق به مخازن هيدروكربوري را داشته و از پايداري مناسبي نيز برخوردار است.