در پژوهش اختراعي فعلي با موضوع «سنتز نانوكپسولاسيون باكتري پروبيوتيك لاكتوباسيلوس اسيدوفيلوس با پوشش كيتوزان» بر روي ساخت نانوكپسول هاي حاوي مواد پروبيوتيكي كار شده است (كه در اينجا از يك نمونه باكتري پروبيوتيك به نام لاكتوباسيلوس اسيدوفيلوس استفاده شد). در سالهاي اخير تلاش هاي زيادي جهت تهيه نانوذرات زيست تخريب پذير به عنوان حاملي مناسب براي دارورساني به بافت هاي هدف صورت گرفته است. در اين ميان كيتوزان به عنوان پليمري زيست تخريب پذير در دارورساني كنترل شده شناخته شده است. در اين روش ابداعي نانوذرات پليمري كيتوزان حاوي باكتري پروبيوتيك با استفاده از روش ژل شدن يوني تهيه شد. پروبيوتيك ها به عنوان موادي با خاصيت دارويي، زماني كه در مواد غذايي به كار برده مي شوند، به وسيله ي تنظيم كردن سيستم ايمني، پايين آوردن كلسترول، بهبود تحمل لاكتوز و جلوگيري از بعضي سرطان ها، نقش درماني به عهده دارند. يكي از هدف هاي روش استفاده شده در اين تحقيق، بهبود شرايط زنده ماندن باكتري هاي پروبيوتيك كه به عنوان دارو در صنايع غذايي مطرح هستند، در شرايط شبيه سازي شده ي معده و روده مي باشد. بنابراين براي ارزيابي زنده ماندن بهتر در شرايط نامساعد معده و روده، باكتري هاي پروبيوتيك لاكتوباسيلوس اسيدوفيلوس PTCC 1643 به وسيله ي كيتوزان نانوكپسول شد و در محيط شبيه سازي معده و روده به مدت 30، 60، 90 و 120 دقيقه در 37 درجه سانتي گراد گرمخانه گذاري گرديد. نانوذرات كيتوزان بر اساس روش ژله اي شدن يوني تري پلي فسفات (TPP) و كيتوزان توليد شدند. براي اطلاع از نتيجه ي اين طرح، همه ي ذرات تهيه شده با قطر 120 تا 500 نانومتر و شكل كروي آنها به كمك ميكروسكوپ الكتروني ارزيابي شدند. نانوكپسولاسيون در سطح P <0.05 سبب كاهش مرگ باكتري هاي پروبيوتيك در محيط شبيه سازي معده و روده مي شوند. پس از گرمخانه گذاري به مدت 90 دقيقه در محيط شبيه سازي شده ي معده و 120 دقيقه در محيط مشابه شيره روده تعداد سلول هاي كپسولي زنده برابر Log CFU/g 3.2 بوده است؛ در حالي كه اين مقدار براي سلول هاي آزاد (بدون پوشش كيتوزان) در همان شرايط Log CFU/g 2.09 بوده است.

عليرغم پيشرفت هاي چشمگير سالهاي اخير دانشمندان در درمان انواع بيماري سرطان تاكنون روش درماني مطمئن و بي خطري براي بسياري از انواع اين بيماري يافته نشده است . از سوي ديگر درمان هاي موجود براي اين بيماري اكثرا بر مبناي استفاده از داروهاي شديدا سايتوتوكسيك استوار هستند كه عوارض شديدي در تمامي بدن بيمار ايجاد مي كنند كه اين مساله براي بيماران بسيار ناخوشايند مي باشد. در تحقيق حاضر با بهره گيري از علوم نانوتكنولوژي و Drug Targeting يك سيستم كاملا جديد داروسازي طراحي شده است كه مي تواند دارو را با غلظت بالا تنها به عضو مبتلا به سرطان برساند و از آسيب به بافتهاي اطراف جلوگير كند. داروي مورد مطالعه داروي SN38 يك متابوليت فعال از داروي Irinotecan مي باشد كه از دسته كامپتوتسين هاست و با مكانيسم مهار DNA توپوايزومر از I در درمان سرطان هاي دستگاه گوارش و ريه و تخمدان كاربرد دارد. داروي SN38 و 1000 برابر فعال تر از داروي ايرينوتكان مي باشد كه در حال حاضر توليد شركت فايزر بوده و با نام CAMPTOSARR توليد مي شود اما به علت عدم حلاليت در حلال هاي دارويي و آب با وجود Potency بالا عملا در درمان بيماري غير قابل استفاده مي باشد. با در نظر گرفتن اينكه ايرينوتكان به عنوان يك پيش دارو مي باشد بنابراين شكل فعال آن در بدن يعني SN-38 به عنوان داروي مناسب جهت تهيه نانو ذرات پليمري مورد توجه قرار گرفت. بدين ترتيب نانو ذرات هدفمند شده از SN38 با استفاده از پليمر PLGA تهيه شدند. تاثير پارامترهاي مختلف نظير حجم فاز داخلي حجم فاز خارجي زمان هموژنيزه كردن امولسيون پليمر - دارو درصدهاي مختلف امولسيفاير و ... بر روي اندازه ذرات و خصوصيات ريختي و آزاد سازي دارو بررسي گرديد. با تهيه نانو ذرات هدفمند شده از SN38 علاوه بر بالا بردن پايداري و حلاليت دارو در حلالهاي دارويي و تهيه فرم تزريقي از آن توانستيم به صورت هدفمند غلظت موثري از اين دارو در بافت يا تومور سرطاني ايجاد كنيم و بدين طريق از عوارض جانبي دارو بر ديگر اعضا كم كنيم . نمونه اي از تحقيق حاضر تاكنون در دنيا انجام نشده است.